Een film waarin weinig opzienbarends gebeurt, kan soms veel opzien baren. Precies zo’n film is Drie dagen vis. De film wordt als tragikomedie geclassificeerd en die term klopt precies. Net iets meer tragedie dan komedie, maar zeker ook vol heerlijk ingetogen, onderkoelde humor.
Centraal staat Gerrie, een 68-jarige, in zichzelf gekeerde Rotterdammer. Hij woont al jaren met zijn tweede vrouw Rosa in Portugal en komt nog slechts drie dagen per jaar naar Nederland. Hij heeft COPD en tijdens dat jaarlijkse bezoek spreekt hij zijn longarts, gaat hij naar zijn tandarts en bezoekt hij plichtmatig wat familieleden en oude bekenden.
Zijn zoon Dick (45) hobbelt dan wat achter hem aan, de enige manier om zijn vader enigszins te spreken te krijgen. Dick zit in de knoop met de wereld en vooral met zichzelf. Hij heeft een vriendin, maar communiceren en contact maken gaat hem niet makkelijk af. Gerrie stelt: “Je opa was geen prater. Ik ben geen prater. Als twee mensen niet praten, wordt er niet gepraat, toch?”
“Bovenal gaat Drie dagen vis over onmacht. Over wel willen maar niet kunnen”
Tweet dit!
Een illustratieve zin voor Drie dagen vis. Er worden wel woorden gewisseld tussen Gerrie en Dick, maar enkel over futiliteiten. Over rommel die opgeruimd moet worden, over het eten. Maar precies in dit schijnbaar onbelangrijke, in de onderlinge irritaties en in de vele stiltes die er vallen weet regisseur Peter Hoogendoorn op ongekend fraaie wijze de relatie tussen vader en zoon te vangen.
De sobere zwart-witbeelden ademen ongemak en onhandigheid, maar laten aan de oplettende en invoelende kijker vooral het verlangen naar verbinding zien tussen Gerrie en Dick. Drie dagen lang doet het duo belangrijke plekken uit hun leven aan, zoals het huis van de oma van Dick, dat inmiddels een studentenhuis is geworden en het Rotterdamse vervoersbedrijf waar Gerrie lang werkte, en waar de collega die hij, gewapend met twee gebakjes, wil opzoeken, overleden blijkt.
Bovenal gaat Drie dagen vis over onmacht. Over wel willen maar niet kunnen. Door het ontbreken van opsmuk gaat alle aandacht uit naar twee Nederlandse acteurs (Ton Kas en Guido Pollemans, die we te weinig zien) in absolute topvorm. Drie dagen vis toont de waarde en de schoonheid van het kleine, in een voortrazende wereld waarin dat kleine maar al te vaak niet meer wordt opgemerkt.
Film: Drie dagen vis (2024), Nederland/België, 85 min. Regie: Peter Hoogendoorn, met o.a. Ton Kas en Guido Pollemans.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
