Wanneer een film in amper drie maanden tijd negen miljoen Fransen naar de cinéma weet te trekken, is er sprake van een stevige kaskraker. Un p’tit truc en plus (in het Nederlands ‘Dat tikkeltje extra’) is zo’n film, die ook in Franstalig België volle zalen trok.

De komedie volgt een groep jongvolwassenen met een verstandelijke beperking die in de zomer naar een vakantiekamp gaat op het platteland. Charmant en soms zelfs ontroerend: die jongeren worden gespeeld door jongvolwassenen met een beperking. Ze spelen dus zichzelf, gewoon onder hun eigen naam en met zichtbaar plezier.

Alle enthousiaste bezoekers en rinkelende kassa’s ten spijt, op Un p’tit truc en plus is behoorlijk wat aan te merken. Het scenario is flinterdun en draait om een brommerige vader en zijn sullige zoon die samen een juwelier beroven. Tijdens hun vlucht raken ze in paniek. Ze lopen tegen de groep vakantiegangers aan die nog wacht op een nieuweling, ene Sylvain.

De begeleiders zien de vluchtende zoon voor Sylvain aan, die – om zijn hachje te redden – die identiteit graag aanneemt, met vaderlief als begeleider. De nieuwe Sylvain gaat zich ‘verstandelijk beperkt’ gedragen, inclusief vreemde blikken, onduidelijk praten en een uit de mond hangende tong. Grappig? Niet per se. Wat dan wel weer sterk is: het gezelschap heeft de indringer razendsnel door. “Jij bent niet gehandicapt, dat zie ik meteen”, klinkt het.

Vervolgens gaan ze Sylvain leren hoe overtuigend ‘beperkt’ over te komen. Tijdens het koken, het kleien en het voetballen zie je de grappen van verre aankomen. Een meisje krijgt voortdurend een bal en andere zaken in haar gezicht, een jongeman met een voorliefde voor verkleden verschijnt keer op keer in de meest wonderlijke kostuums en natuurlijk is er iemand die iedere zin schreeuwend voorziet van de stevige schuttingtaal. Alle plotwendingen zie je van verre aankomen en het einde wordt te snel en te suikerzoet afgeraffeld.

De Franse zanger en komiek Artus schreef het scenario, regisseert en speelt de rol van Sylvain. In zijn film wankelt dus van alles, maar aan zijn goede bedoelingen zal niemand twijfelen. Un p’tit truc en plus straalt levensvreugde uit, is bij vlagen authentiek en wil overduidelijk (want aan het eind letterlijk gemeld) positief bijdragen aan het beeld van iedereen die ‘dat tikkeltje extra’ heeft en de mensen die hen begeleiden. En daar is natuurlijk niks mis mee.

Film: Un p’tit truc en plus (2024), Frankrijk, 99 min. Regie: Artus, met o.a. Artus, Clovis Cirnillac en Alice Belaïdi.