De film IF is één groot en vriendelijk pleidooi om je innerlijke fantasiewereld die als kind zo sterk aanwezig is toch vooral te koesteren.

We hebben ze allemaal. Of we hebben ze tenminste allemaal gehad. Denkbeeldige vriendjes (of ‘Fantasievriendjes’, zoals de Nederlandse versie is genoemd). ‘Imaginary friends’ dus: IF’s!

Denk eens terug aan uw jongste jeugd. Had u niet een verwassen teddybeer, een bijna kapot geknuffelde pop of gewoon een kleurrijk, vriendelijk monstertje met wie u praatte en die u wellicht zo nu en dan goede raad gaf? Vast wel, het hoort een beetje bij kind zijn. Tot je een puber wordt en je je denkbeeldige vriendjes vergeet, of bewust parkeert en inwisselt voor echte vriendjes om samen de wereld mee te verkennen.

Het meisje Bea vindt zichzelf ook te oud voor knuffels, tekeningen en verzonnen verhalen. Ze is tenslotte al twaalf. Toch kan ze een beetje steun, afleiding en gezelschap best gebruiken. Haar moeder is overleden en haar vader moet naar het ziekenhuis toe. Daarom gaat ze logeren bij haar oma, die enthousiast al haar knutselwerkjes en knuffels van zolder heeft gehaald. Bea meldt oma duidelijk dat ze daar inmiddels veel te oud voor is en ze houdt ook haar vader voor dat ze niet meer als kind behandeld wil worden.

Dan blijkt Bea een magische gave te hebben: ze kan alle denkbeeldige vriendjes van andere kinderen zien. Afgedankte vriendjes welteverstaan, die geen ‘pupil’ meer hebben om op toe te zien en te begeleiden. Samen met een wonderlijke buurman gaat ze voor hen op zoek naar nieuwe kinderen.

Natuurlijk passeert in IF een bonte stoet aan fantasievriendjes. De belangrijkste is Blue, een enorm grote, goedhartige en harige paars-blauwe verschijning. Ook zijn daar een muisje, een zonnebloem, een ijsblokje, een groen bergje slijm en een eenhoorn.

Hele wilde avonturen worden er niet beleefd in IF. Eigenlijk kabbelt de film rustig voort, zonder grote conflicten of spectaculaire plotwendingen. IF is één groot en vriendelijk pleidooi om je innerlijke fantasiewereld die als kind zo sterk aanwezig is toch vooral te koesteren, ook wanneer je al twaalf of nog veel ouder bent.

Regisseur John Krasinski werd voor IF geïnspireerd tijdens de coronapandemie, toen hij zag dat de speelsheid van zijn kinderen door de buitenwereld beïnvloed werd.

IF is vrolijk, licht en goedbedoeld, maar mogelijk vinden volwassenen de film wat vlak en traag en is het voor kinderen te veel zoeken naar de boodschap: de waarde en de levenslang durende kracht van fantasie.

Film: IF (2024), Verenigde Staten, 104 min. Regie: John Krasinski, met Cailey Fleming, Ryan Reynolds en stemmen van o.a. Matt Damon, George Clooney en Brad Pitt (Nederlandse versie met o.a. Gijs Naber en Elise Schaap).