Het is 1966. Jean-Louis en Anne brengen allebei hun kind naar een kostschool. Hij is autocoureur en weduwnaar, zij scriptmeisje op een filmset en weduwe. Ze leren elkaar kennen en de liefde komt tot bloei.
Wellicht herkent u dit verhaal? Het is in het kort de film Un homme et une femme, een zeer poëtisch en hogelijk gewaardeerd liefdesdrama van regisseur Claude Lelouch, dat destijds twee Oscars en een Gouden Palm won.
Hoe bijzonder is het dat – inmiddels vijftig jaar later – Lelouch de hoofdrolspelers van destijds heeft weten over te halen om hun verhaal weer op te pakken. Acteurs Jean-Louis Trintignant en Anouk Aimée zijn inmiddels ver in de tachtig. Vooral Trintignant oogt uiterst breekbaar. Maar acteren verleer je blijkbaar niet. Les plus belles années d’une vie is een uiterst intiem portret over het verstrijken van de tijd en de onverwoestbaarheid van de liefde.
In het verhaal anno nu is Jean-Louis dementerend. Hij woont in een luxe verzorgingstehuis en vult zijn dagen met mijmeren op een bankje in de tuin. Die mijmeringen gaan vooral over Anne, de vrouw die hij een halve eeuw geleden leerde kennen.
Zijn zoon spoort Anne op en vraagt haar om zijn vader nog eens op te zoeken. “U bent zijn mooiste herinnering.” Anne geeft gehoor aan dit verzoek. Op het eerder genoemde bankje treffen de twee elkaar. Ze stelt zich niet voor, hij heeft geen idee wie ze is. Toch heeft de chemie tussen Jean-Louis en Anne nog niet aan kracht ingeboet. Vol melancholie maar zeker ook met humor zijn ze weer helemaal samen.
In Les plus belles années d’une vie ( ‘De mooiste jaren van een leven’) wordt voortdurend achterom gekeken. Reuze handig (maar ook een tikkeltje gemakkelijk) daarbij is dat de vele flashbacks in de vorm van Un homme et une femme al op de plank lagen. Met het vervolg op zijn meesterwerk wil Lelouch laten zien hoe het leven en de dood elkaar raken.
Hij toont de onvermijdelijke eindigheid van het leven. Toch is de boodschap – een citaat van Victor Hugo – hoopvol: “De mooiste jaren van een leven hebben we nog niet geleefd.” Meest ontroerend echter, is de lach op het gezicht en de twinkeling in de ogen van Jean-Louis: liefde als ultieme levenselixer.
Film: Les plus bellen années d’une vie (2019), Frankrijk, 90 min. Regie: Claude Lelouch, met o.a. Jean-Louis Trintignant en Anouk Aimée.
