De ‘biopic’ is een populair filmgenre. De levens van grootheden, muzikanten, wetenschappers of anderszins worden erin verfilmd. Vaak van wieg tot graf, soms slechts een gedeelte van een opmerkelijk leven. Recente voorbeelden: Elvis, Bohemian Rhapsody (over het leven van Freddie Mercury) en natuurlijk Oppenheimer.
Ook Maria Montessori is zo’n biopic, over de welbekende Italiaanse pedadoge die begin twintigste eeuw start met haar vernieuwende en nog altijd populaire Montessori-lesmethode. Een methode waarbinnen ieder kind op een manier die bij hem of haar past en vanuit grote zelfstandigheid tot bloei mag komen.
Maria Montessori is een biopic, maar anders dan alle andere. Dit komt voornamelijk omdat naast Montessori een ander, fictief personage een gelijkwaardige hoofdrol opeist. Lili d’Alengy is een animeerdame binnen de rijke klasse van Parijs rond 1900, die begrijpt dat ze een houdbaarheidsdatum heeft en haar schoonheid en populariteit nu te gelde wil maken. Haar autistische dochtertje Tina, met mentale beperkingen, houdt ze dus in verband met mogelijke reputatieschade voor de buitenwereld verborgen.
Wanneer dit niet langer gaat, neemt ze het meisje mee naar Rome, om haar onder te brengen bij het instituut dat Maria Montessori samen met een collega bestiert. Maria is in die tijd een opmerkelijke dame. Ze mag op voorspraak van paus Leo XIII geneeskunde studeren en zet zich binnen een mannenbolwerk in voor onderwijs voor iedereen, ook voor ‘imbecielen’, zoals minder begaafde kinderen toen nog schaamteloos werden genoemd.
De prijs voor haar carrière is hoog. Ze heeft een zoontje maar wil niet met de vader (eveneens haar collega) trouwen; dit zou het einde van haar carrière betekenen. Haar inzet voor onderwijs voor iedereen heeft tot gevolg dat haar zoontje bij een vroedvrouw opgroeit.
Maria Montessori volgt twee ogenschijnlijk zeer verschillende vrouwen, die er allebei voor kiezen om hun kind elders te laten opgroeien. Wie verwacht dat deze film de ontwikkeling van een bijzondere onderwijsmethode volgt, komt bedrogen uit. Maria Montessori gaat over het bevechten van zelfstandigheid en een volwaardige plek in de samenleving voor en door vrouwen en kinderen. Of, aldus Maria in een pleidooi voor de rechten van kinderen met een beperking tegen een gezelschap hoge heren: “Als ik als vrouw arts heb kunnen worden, is er hoop voor idioten.”
Met bovenal een diepe buiging voor de prachtige, diep ontroerende scènes met de ook in het echte leven beperkte kinderen, die engelengeduld en grote toewijding moeten hebben gevraagd. Aanrader!
Film: Maria Montessori (2023), Frankrijk/Italië, 100 min. Regie: Léa Todorov, met o.a. Jasmine Trinca en Leila Bekhti.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
