“Onze twintigste eeuw is vol afschuw en zonde; tot in de christelijke families toe is het malthusianisme doorgedrongen. De wereld die zo veel wil uitvinden, verliest zichzelf. Is het niet zo? Wij moeten er niet op schelden, maar er diep medeleven mee hebben, want zij is het waard. Wij moeten haar redden. En het middel: heilig worden! Geen redding mogelijk, tenzij door een corps heilige priesters.”

Geslaagde biografie

Woorden van de zalige priester Edward Poppe, die honderd jaar geleden overleed. Ter gelegenheid van dit jubileum verschenen verschillende boeken, waaronder deze geslaagde biografie.

Op zich geen nieuwe inhoud, wel een verzorgd modern en beeldrijk jasje. En een aangename, boeiende stijl, dit levensverhaal van de bakkerszoon die in Gent priester voor de armen werd en talloze pastorale werken opnam, maar bezweek onder alle druk.

Beproevingen

De auteur, tevens rector van het heiligdom te Moerzeke, weet, doorheen de vele tussenstappen in het leven van Poppe, mooi de diepte van diens ziel te peilen vanuit zijn brieven en geestelijk dagboek.

De vurige priester brandde zichzelf gestaag op en leed aan verschillende depressies en inzinkingen. Maar doorheen zijn beproevingen, lijden en Godsverduisteringen doofde zijn verlangen naar heiligheid niet uit. Zijn devotie wordt stelselmatig verrijkt door contacten met de armen, bedevaarten naar Lourdes of lectuur van heiligen als Grignion de Monfort en Theresia van Lisieux. Je proeft ervan in de vele rijke citaten.

‘Niet klagen’

‘Niet klagen’ was een van Poppes levensmotto’s. Als catechist voor de Vlaamse jeugd schreef hij hun dan ook: “God zendt ons dikwijls lijden over. Wij noemen dat kruisjes. Kruisjes zijn verstervingen die ons overkomen zonder dat wij ze zoeken. Die kruisjes zijn de beste, want zij komen recht van God. Wie klaagt of mort vindt het dubbel zwaar en verliest al zijn verdienste. Wie het kruis opneemt en het draagt uit liefde tot Jezus, wordt wel goed gewaar dat het pijn doet, maar hij heeft er veel verdienste aan. En tenslotte vindt hij er smaak en kracht in.”

We kunnen nog altijd van priester Poppe leren, want de wereld blijkt niet veel veranderd…