De oorsprong van de Italiaanse film Gloria! ligt in de vraag die debuterend regisseur Margherita Vicario zichzelf stelde: “Waarom ken ik geen vrouwelijke klassieke componisten of muzikanten?” Het antwoord wordt gegeven in Gloria!.
Het is 1800. In Venetië zijn meerdere ‘Ospedale della Pietà’ gevestigd: kloosters, weeshuizen en muziekscholen ineen. De instituten gaven uitstekend muziekonderwijs aan getalenteerde meisjes in een tijd waarin componisten en muzikanten zonder uitzondering mannen waren.
Het Istituto Sant’Ignazio dat in Gloria! centraal staat (en daadwerkelijk bestaan heeft, Antonio Vivaldi gaf er jarenlang vioolles) maakt zich op voor een officieel bezoek van de net verkozen paus Pius VII. Perlina, de conservatieve, barse directeur en kapelmeester, wil voor deze gelegenheid een muziekstuk componeren, maar het ontbreekt hem aan zowel talent als inspiratie.
Dit in tegenstelling tot zijn leerlingen, die vol creativiteit en ideeën zitten. Maar naar de muziek van de meisjes luisteren, laat staan deze ten gehore brengen, is ondenkbaar voor Perlina. Wanneer het niet sprekende maar meest getalenteerde sloofje Teresa in de kelder van het klooster bij toeval op een pianoforte stuit, is ze niet meer te houden. Ze zet haar vingers op de toetsen en experimenteert.
In de nachtelijke uren storten Teresa en de andere jongedames zich in uitbundige jamsessies. Gloria! krijgt dan een verfrissende wending. Regisseur Vicario, zelf ook singer-songwriter, kiest ervoor om hippe arrangementen en de tijd ver vooruit zijnde beats te laten klinken. Ongekende klanken schallen onder de gewelven. Pop en jazz in 1800? Historisch totaal onverantwoord natuurlijk, maar wel grappig en verfrissend.
Uiteindelijk bundelen de meisjes de krachten. Ze presenteren een soort popconcert voor de paus. Perlina is over de rooie, het publiek in shock. Het is een gewaagde en experimentele manier om de feministische boodschap van Gloria! duidelijk te maken: natúúrlijk waren ook vrouwen muzikaal getalenteerd en initiatiefrijk. Het was enkel de heersende sekse-ongelijkheid van de tijd die deze vrouwen geen podium en geen publiek gaf.
Zoals de aftiteling expliciet meldt, is Gloria! opgedragen aan alle muzikale vrouwen die hun werk niet door hebben kunnen geven. Daarmee zijn het verder wat dunne verhaaltjes en de wat te lange reeks aan chaotisch scènes vol musicerende en dan weer poetsende meisjes vergeven. De bedoelingen van Gloria! zijn goed en de uitvoering is met regelmaat charmant.
Film: Gloria! (2024), Italië, 106 min.
Regie: Margherita Vicario, met Galatéa Bellugi, Carlotta Gamba en Paolo Rossi.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
