Om deze recensie in het juiste historische licht te plaatsen, is het goed uw geheugen even op te frissen. Van 1964 tot 1985 was Brazilië een militaire dictatuur. De anticommunistische regering van strijdkrachten stond vrijheid van meningsuiting niet toe. Wie tegen het dictatoriale bewind inging, werd gemarteld of vermoord.
Het is 1971 wanneer het waargebeurde I’m still here begint. Rubens en Eunice Paiva en hun vijf kinderen leven relatief zorgeloos aan de Braziliaanse kust. Hun huis is een ontmoetingsplaats voor linkse intellectuelen waar wordt gediscussieerd, gespeeld en gegeten. De kinderen zwemmen in zee en voetballen op straat.
Het eerste half uur van de film wordt dit gezinsgeluk met een 8 mm-camera in korrelige beelden vastgelegd. Toch doen de helikopters die boven zee cirkelen al vermoeden dat onheil nadert. En jawel, onverwacht vallen militairen binnen om Rubens, voormalig congreslid en tegenstander van het regime, te arresteren. Nooit zal hij terugkeren naar zijn gezin.
De focus van I’m still here richt zich vervolgens volledig op Eunice en haar dappere strijd om alle feiten rondom de verdwijning van Rubens (en uiteindelijk zijn overlijdensakte) boven water te krijgen en tegelijkertijd het onbezorgde leven van haar kinderen in stand te houden. Dit laatste voert de boventoon: we zien Eunice op moedige wijze vechten, zwijgen en waar nodig liegen om de zorgeloosheid (die ooit was) voort te laten duren.
“Eunice blijkt ongekend veerkrachtig en bereid om alles te doen voor zowel haar gezin als haar land”
Tweet dit!
I’m still here is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 2015 dat Marcelo Paiva, de enige zoon binnen het gezin, over zijn familie schreef. Regisseur Walter Salles was in zijn puberjaren kind aan huis bij het gezin Paiva en dus welbekend met hun verhaal.
De bekende actrice Fernanda Torres houdt je gedurende ruim twee uur op introverte maar doordringende wijze gefocust. Eunice blijkt ongekend veerkrachtig en bereid om alles te doen voor zowel haar gezin als haar land. Torres kreeg voor haar vertolking een Golden Globe. I’m still here ging er met de Oscar voor beste niet-Engelstalige film vandoor.
De film onderstreept maar weer eens de ongekende kracht van verhalende film om tot een historisch document te komen. Van groot belang, omdat het verleden zich hardvochtig lijkt te herhalen. In Brazilië – denk aan Bolsonaro – maar bezie ook het bredere wereldtoneel. Daarmee is I’m still here urgent en belangwekkend.
Film: I’m still here (2024), Brazilië, 137 min. Regie: Waler Salles, met o.a. Fernanda Torres en Selton Mello.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
