Het Nederlandse gezin Nederpelt is per boot naar Dublin gegaan voor de Wereldgezinsdagen. Christane Nederpelt blikt terug op het slotweekend, met het bezoek van paus Franciscus aan Ierland.
De Wereldgezinsdagen zijn alweer voorbij. Missie geslaagd! Het familiefeest, zaterdag in het Croke Park-stadion, hebben we gevolgd via de tv, in het café bij de jachthaven. Het blijkt al te laat om erheen te gaan, na het inpakken van alle spullen van Tuin van Maria en het afbreken van de stand.
We zijn doodop, want de werkdagen tijdens de exhibition zijn lang geweest. We hebben leuk verkocht en veel meegemaakt, en aan de Missen, hoogtepunt en kern van de Wereldgezinsdagen, heeft telkens minstens een iemand van ons gezin kunnen deelnemen. Een indrukwekkende ervaring om deel uit te maken van zo’n kleurrijke katholieke familie!
Op zondag hebben we uren gelopen naar Phoenix Park voor de slotmis. Het centrum van Dublin is grotendeels afgesloten voor verkeer en ook bussen rijden nauwelijks. Het is 39 jaar geleden dat de heilige paus Johannes Paulus II Ierland bezocht. Het grote kruis dat toen is neergezet, staat er nog steeds, ondanks stemmen die opgingen dat het neergehaald zou moeten worden.
Deo gratias heeft het de tand des tijds doorstaan en staat het vandaag prominent boven het altaar. Hier zal paus Franciscus, de eerstvolgende paus die Ierland aandoet, de Mis vieren voor honderdduizenden mensen: gezinnen van over de hele wereld en parochies uit Ierland.
Na een uur lopen beginnen we deel uit te maken van een stroom mensen. De tickets geven met een kleur de route aan die gelopen moet worden. Wij hebben de luxe van kaartjes met een zitplaats; rondom ons sjouwen mensen met krukjes en klapstoeltjes. Overal zien we politie en ook de militairen zijn duidelijk aanwezig.
Als we aankomen, begint het heel hard te regenen. Het is koud, veel mensen dragen mutsen onder hun regenpakken en paraplu’s, waarvan er trouwens weinig heel blijven in de wind. Gelukkig zitten we nu niet op zee…!
Als paus Franciscus aankomt, is het droog. Hij vraagt voor het Kyrie vergeving voor alle misbruiken door de Kerk in Ierland begaan. Het publiek klapt, misschien uit dankbaarheid dat onze paus hier woorden aan geeft. Van de preek krijg ik niet veel mee, maar wel begrijp ik de bekende uitspraak van Sint-Patrick, Ierlands beschermheilige, waar de paus naar verwijst: Christus boven mij, Christus onder mij, Christus voor mij, Christus naast mij…
Na de Mis is het file en we zijn opgelucht als we na een uurtje weer vrij kunnen lopen. We komen ook nog ‘Nederlandse’ zusters tegen: de Amerikaanse Nashville dominicans uit het bisdom Roermond.
We komen pas ’s avonds aan bij de boot en gaan snel naar bed. Want morgen… moeten we weer de zee op. Niemand heeft er nog echt zin in, liefst waren we al thuis. We overwegen nog of sommigen met vrienden zullen meereizen, die met de veerboot en auto teruggaan. Toch overheerst de sfeer om de zeilreis via Zuid-Engeland terug naar Nederland samen, als gezin te volbrengen. We hebben er slechts twee weken voor, en vragen dus jullie gebeden voor een veilige thuisreis!
> Lees hier de eerdere blogs van Christane Nederpelt.
> KN sprak met Christane Nederpelt over de bijzondere reis die zij met haar gezin onderneemt. Lees het interview via KN Digitaal.
