Christane Nederpelt zeilt deze zomer met haar gezin naar Noorwegen. Voor KN Jong gaan ze op zoek naar het katholieke geloof in het Scandinavische land. In de vierde en laatste aflevering keert het gezin terug naar huis en kijken ze terug op de reis.
In het kerkje van de Besloten Tuin, een kluizenarij in Warfhuizen, vieren we het feest van de heilige Philomena. Haar botten werden rond 1800 gevonden in de catacomben van het Vaticaan; ze moest zo’n vijftien jaar oud zijn geweest. Er is een grafinscriptie met haar naam en een palmtak, wat doet vermoeden dat ze de marteldood is gestorven wegens haar geloof, rond het jaar 200 na Christus. Dat is zo’n beetje alles wat men van haar weet.
De pater in de kluizenarij vertelt ons dat er sindsdien veel wonderbaarlijke verhoringen zijn geweest op haar voorspraak. Aangezien de gebedsverhoringen volgens de pater nogal wild zijn, leg ik al mijn hartstochtelijke gebeden aan haar voor. Ja, heilige Philomena, ik verwacht nu heel veel van jouw voorspraak!
Na een zeilend bezoek aan Lauwersoog besluiten we binnendoor verder naar Harlingen te gaan. Binnendoor varen betekent door het kneuterige Dokkum, dat vol ligt met toeristische ‘motormuizen’ en zeilbootjes. De volgende ochtend varen we in kolonne door de bruggen van Leeuwarden. Er komen plotseling veel bootjes bij en er zitten er tussen met onbehouwen of onervaren stuurmannen. Ons geduld en onze vriendelijkheid worden op de proef gesteld. Niks voor ons, die zomerdrukte!
We zijn opgelucht als we op het kanaal naar Harlingen zitten. We hebben besloten om daar even wat boodschappen te doen, om daarna meteen via de sluizen van Kornwerderzand door te varen naar Stavoren. De wind staat namelijk nu westelijk en dan lukt dat zeilend. Binnendoor via Sneek is voor ons geen optie, na de overmaat van vaartoerisme in Dokkum en Leeuwarden. We willen zo min mogelijk bruggen en… snel naar huis! Na een laatste lange zeiltocht over het IJsselmeer, en het laatste stuk motoren door de randmeren komen we weer thuis aan.
En dat is even wennen… Na de gebruikelijke sjouwpartijen en torenhoge was beginnen de taken die we op ons moeten nemen weer te dringen. Wat is ons huis groot! Ineens is iedereen weer ver weg van elkaar vandaan. Ineens is het intieme samenzijn voorbij. Iedereen doet weer zijn of haar dingetje. Onbeperkt internet en overvloed aan water en winkels met vers eten komen koud op ons dak vallen. We worden weer ondergedompeld in het consumentistische dagelijks leven en ingewikkelde internettaken.
Maar het bijzondere samenzijn met elkaar nemen we mee. We hebben Noorwegen niet gehaald, nee. Maar de tijd die we met elkaar doorbrachten was goed. Wij denken er met dankbaarheid en een warm hart aan terug.
Klik hier voor de vorige aflevering van het reisblog van de familie Nederpelt.
