Onlangs is de 29-jarige Jerome Pascal Ombeni tot priester gewijd in Italië. De Afrikaanse priester ziet veel verschillen tussen het geloof in Europa en zijn thuis: “Ik ben hier om een andere manier van leven in de Kerk te zien.”

Ombeni is een van de ongeveer tien seminaristen en priesters uit Afrikaanse landen die in de zuid-Italiaanse regio Calabrië studeren. Na zijn wijding zal hij drie jaar als priester in Italië werken voor hij terugkeert naar het bisdom Uvira in de Democratische Republiek Congo. Daar zal hij ruim 700.000 katholieken dienen in een gebied dat bijna even groot is als Nederland.

Andere kerk ervaren

“Voor mij was het erg belangrijk om een andere lokale kerk te ervaren”, vertelt Ombeni. “De stijl en de manier zijn anders, maar het evangelie is hetzelfde. Een goede priesteropleiding is niet alleen goed voor het bisdom Uvira, maar voor de hele Kerk; als je priester bent, ben je dat namelijk overal.”

Voor zijn wijding studeerde de kersverse priester vijf jaar lang aan het seminarie in Calabrië. Normaal gesproken zou zijn wijding in zijn thuisland plaatsvinden, maar vanwege covid-19 is hij in Italië gewijd.

Droom

Volgens Ombeni is zijn wijding het uitkomen van een droom die in zijn jeugd begon. “Ik kon het niet begrijpen, maar dat is het enige dat me vreugde brengt. Ik ben geroepen om het geschenk van priesterschap te leven.”

Na vijf jaar op het seminarie in Congo werd hij opnieuw geroepen – ditmaal door zijn bisschop, die hem vroeg vijfduizend kilometer noordwaarts te reizen om zijn studie in Italië te voltooien. Dat kwam voor Ombeni uit het niets; als seminarist had hij nooit verwacht zijn land te verlaten. “Het was spannend op Europa te ontdekken. Ik begon vanaf nul met een nieuw leven.”

Wederzijds geschenk

Het Pius XI-seminarie in Calabrië ondersteunt de priestervorming van seminaristen uit de Democratische Republiek Congo en Madagaskar. Volgens Salvatore Santaro, rector van het seminarie, is het “een wederzijds geschenk omdat hun aanwezigheid ook onze kerk verrijkt.”

Volgens Santaro is het doel van de samenwerking met Afrikaanse bisdommen niet om een Kerk die haar seminaristen naar Italië stuurt te verarmen. “We verwelkomen buitenlandse seminaristen niet zodat ze priesters in Calabrië worden, maar om hen terug te laten keren naar hun eigen bisdommen.”

Verschillen

Ombeni merkt in Calabrië veel verschillen met zijn eigen bisdom. “De Afrikaanse Kerk is een jonge Kerk, het christendom ontluikt er.” Zo bestaat zijn eigen bisdom nog geen honderd jaar terwijl het aartsbisdom Reggio Calabria-Bova al in de eerste eeuw ontstond toen de apostel Paulus Italië bezocht.

Ook ziet hij dat een katholieke identiteit in Italië vaak eerder een persoonlijk kenmerk dan een manier van leven is. Voor Ombeni was het een schok om te ontdekken dat in sommige Calabrische parochies maar tien kinderen per jaar worden gedoopt, terwijl in zijn eigen parochie in Congo ieder jaar minstens honderd kinderen gedoopt worden.

Inculturatie

“Ik ben hier om een andere manier van leven in de Kerk te zien”, legt Ombeni uit. “Ik ben hierheen gezonden om wat ik hier leer met mijn mensen te delen.” Ombeni onderstreept het belang van inculturatie en roept mensen op om hun vooroordelen achterwege te laten. Geloof moet wederkerig zijn, zegt hij; katholieken moeten begrijpen dat “anderen iets aan mij kunnen geven en ik anderen iets geven kan.”

Afrika heeft “veel dingen” te bieden aan de Kerk in Italië, zegt Ombeni, maar mensen moeten daar wel open voor staan.