Katholieke jongerengroepen kunnen inspireren, helpen en je laten groeien in het geloof. In dit blog uit Sophie Clemens haar dankbaarheid voor het bestaan van jongerengroepen.

Pas geleden besprak ik met vriendinnen hoe wij tot geloof zijn gekomen. Ik vertelde dat ik het katholieke geloof van huis uit heb meegekregen, maar dat ik de afgelopen jaren pas echt probeer om het geloof de prioriteit te laten zijn in mijn leven. Later begon ik hierover na te denken: hoe komt het dat ik de afgelopen jaren ben gegroeid in mijn relatie met Christus? Ik kwam erachter dat jongerengroepen hier een grote rol in hebben gespeeld.

Geen behoefte

Toen ik 15 jaar was, werd ik door andere jongeren gevraagd om langs te komen bij de jongerengroep van de kerk. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik daar helemaal geen behoefte aan had. Ik hoefde niet persé het geloof te delen met andere jongeren. Toch heb ik toen besloten om een keer te gaan kijken en dat was een goede keuze geweest! Pas toen ik in contact kwam met andere katholieke jongeren, besefte ik dat ik voorheen toch dat verlangen had om het geloof te delen met leeftijdsgenoten.

De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat ik een andere band heb ik vrienden, die ook proberen te leven met Christus. Katholieke vrienden kunnen mij echt inspireren. Ook de jongerenbijeenkomsten, waarbij wij leren over het katholieke geloof en de diepgang opzoeken, hebben mij laten groeien in het geloof. Ook al moet je soms even reizen, het is het waard om jongerengroepen op te zoeken. Jongerenbijeenkomsten kunnen jou inspireren en helpen om een diepere relatie te krijgen met God.

Steeds minder

Vroeger – en dan denk ik aan de jeugdtijd van onze ouders en grootouders – kon je meestal makkelijk in contact komen met andere katholieke jongeren. Op de sportclub, in jouw straat, op de studie: je kwam ze overal tegen. Nu is dat anders. Er zijn, vergeleken met voorheen, niet veel katholieke jongeren meer die dagelijks bezig zijn met hun geloof.

Katholieke jongerengroepen vind je meestal nog alleen in de stad. De jongerengroepen in de dorpen worden steeds kleiner. Dat merk ik zelf ook. In het dorp waar ik woon, verhuizen er regelmatig jongeren naar de stad, waardoor onze jongerengroep kleiner wordt. Dat is moeilijk.

Elkaar opzoeken

Ik denk echter dat er ook een voordeel zit aan het schaarser worden van jongerengroepen: jongerengroepen zoeken elkaar op. Zij delen hun evenementen met elkaar en komen bij elkaar kijken. Zij raken steeds meer in contact met elkaar. Zo ga ik niet alleen naar de jongerengroep in mijn dorp. Ik ga nu ook naar andere jongerengroepen. Hier ontmoet ik weer andere jongeren en wordt mij andere verdieping aangeboden. Dit helpt mij in mijn relatie met Christus.

Tijdens de Wereldjongerendagen in Panama kwam ik erachter dat katholieke jongerengroepen in andere landen juist alleen maar groeien! Dat geeft hoop. Om de Mis te vieren met 10 à 20 jongeren is erg mooi, maar om de Mis te vieren met duizenden jongeren, is gewoon indrukwekkend! Ik ben dankbaar voor jongerengroepen en ik ben dankbaar voor paus Johannes Paulus II, die de Wereldjongerendagen heeft ingesteld.

Ik hoop dat iedereen andere katholieke jongeren kan opzoeken, om het geloof met elkaar te delen en om van elkaar te leren. Ik nodig je daarom uit om de komende tijd te bidden – én te danken – voor onze jongerengroepen in Nederland.

Heilige Don Bosco, bid voor ons.
Heilige paus Johannes Paulus II, bid voor ons.