Elke jongere loopt weleens rond met een vraag die hij of zij aan een geestelijke wil stellen. In deze nieuwe rubriek doen we dat voor je. Deze week de vraag: wat als ik iemand écht niet mag? Zuster en docente levensbeschouwing Madeleine Bouman van het missieklooster in Aarle-Rixtel geeft antwoord.

Het overkomt iedereen weleens dat je iemand écht niet kunt uitstaan: je vindt de ander niet aardig, luidruchtig, opschepperig enzovoorts. Het geloof is duidelijk in hoe je met anderen moet omgaan, zegt zuster Madeleine. In Mattheüs 5,43 staat: “Bemint uw vijanden.” Heb dus degene die jij niet mag, lief. Dat is nogal een uitdaging.

Zelfliefde

In Lucas 6,31 staat: “Zoals gij wilt dat de mensen u behandelen, moet gij het hun doen.” De zuster oppert: wat dus als je al niet van jezelf houdt? “Je zou kunnen denken aan een kaars. Een kaars geeft licht. Ieder mens is eigenlijk een kaars, aangestoken door God”: je geeft licht, maar je ziet je eigen vlam niet. “Het maakt ook niet uit hoe lang je brandt, maar wel hoe je licht geeft.”

“Als je een scherpe zaklamp op een brandende kaars richt, zodat je de schaduw op de muur ziet, dan zie je geen schaduw van de vlam”, vervolgt de zuster. “Dus als je naar de eigen kaars kijkt, denk je: ‘Mijn kaars is uit. Ik brand niet en geef geen licht. Ik heb niks te betekenen in deze wereld en mag mezelf niet eens.’ De lichtbron is exact het tegenovergestelde van de schaduw. Als jij je richt op wat jou in de ander niet aanstaat, zoals slechte gewoonten, richt jij je op de schaduw van die ander, terwijl er ook een lichtbron is.”

Erover praten?

Zuster Madeleine vindt dat je iemand kan aanspreken op een slechte gewoonte als je ziet dat jij niet de enige bent die erdoor geïrriteerd raakt of als het voor de persoon zelf niet gezond is. Hoe spreek je diegene aan? “Zoals jij zelf ook aangesproken wilt worden op je slechte gewoonte”, antwoordt de zuster vanzelfsprekend.

“Als je iemand ergens op wilt aanspreken, wees dan eerst de ontvanger voordat je het zendt. Als je een e-mail even rustig doorleest alsof jij de ontvanger bent, dan stuur je een andere e-mail. Want dan heb je er dieper over nagedacht, heb je je verplaatst in de ander en zie je eigen fouten dus wel.”

De les van de appelboom

Als je je ergert aan de gewoonte van een ander, zegt dat ook iets over jou, want misschien heb je dezelfde gewoonte. “En het irritante is dat je het niet herkent bij jezelf, daarom erger je je er zo aan bij een ander”, zegt zuster Madeleine. “De oplossing kun je samenvatten met het woord compassie. Compassie hebben met de ander én met jezelf. Perfectie is helemaal niet het doel. Als Jezus zegt ‘wees volmaakt’ bedoelt Hij niet ‘wees perfect’.”

Volgens de zuster kunnen we de les van Jezus leren aan de hand van het voorbeeld van een appelboom: “Kijk naar een bloeiende appelboom, hoeveel van die bloemen denk jij dat er volgroeide appels worden? Misschien de helft. Het is dus niet perfect, maar als elk bloemetje een appel zou worden, zou de appelboom breken en zou er geen tak meer aan zitten. Er zit een soort overdaad, een soort genereuze liefde in de schepping waar wij iets van kunnen leren: een bewustzijn van je eigen fouten en tekortkomingen en die van de ander.”

Heb begrip voor de ander

Er is nooit iemand die je honderd procent niet mag, denkt zuster Madeleine. “Als je denkt dat je iemand honderd procent niet mag, betekent dat namelijk alleen maar dat je de ander niet goed genoeg kent.” Leer iemand kennen op andere vlakken, is haar advies. “Je moet er misschien achter zien te komen waarom iemand bepaald gedrag vertoont, maar allereerst moet je ontdekken waarom het jou zo irriteert.”

“En dan moet je diegene aanspreken op een moment zonder irritatie”, dus niet als je slecht hebt geslapen door de hitte of als je gestrest bent. “Ik zeg niet dat je vrienden moet worden, maar het wekt wel begrip. Iedereen heeft goede eigenschappen, iedereen.”