Tijdens de kerstdagen hoef je je naastenliefde niet tentoon te stellen met kaartjes en cadeautjes; Luisa Kop adviseert je om je naastenliefde eens een keertje in het verborgene te laten.
Ha! Slaak een melancholieke zucht, want de feestdagen staan voor de deur. De dagen waarin het allemaal draait om naastenliefde, vergeving en vrolijkheid. Jammer dat je niemand voor de gek houdt met die zoetsappige kaartjes en goedkope accessoires die je niet eens zelf in dat kitscherige cadeaupapier hebt gewikkeld (dat heeft de verkoopster voor je gedaan) en die je vooral uitdeelt om je eigen vrijgevigheid aan de wereld bekend te maken.
Nee, beste lezer, wás de naastenliefde maar zo makkelijk voor twee euro te kopen. Je geduld met je medemens wordt pas op de proef gesteld als je gedurende tien dagen gedwongen bent met al je luidruchtige familieleden in een simpel rijtjeshuis te vertoeven, terwijl het eigen gezin al uit acht Koppen bestaat.
Na verloop van tijd kan je je irritaties niet meer zo gemakkelijk onderdrukken als je zou willen, en dan helpt je kaartje en gourmetstel niet meer voor de sfeer. Áls je die negatief beïnvloed laat worden.
Je hebt het toch zo druk in december: wat je werk ook is, wat je ook studeert, je hebt het druk. Tentamens, feestdagen regelen, ik hoef het waarschijnlijk niet voor je op te sommen; je weet het zelfs donders goed. Hoe doe je dat in de praktijk?
Als je al die feestelijkheden organiseert, die bijeenkomsten, als je naar de supermarkt gaat en bij een ongelofelijke gestreste caissière moet afreken en even later bijna doodgedrukt wordt in de Primark: hoe ga je daar allemaal mee om? Puur uit nieuwsgierigheid, hoor.
Als iemand in je nabije omgeving zich niet zo druk om de dingen maakt als jij – bemoei je je er dan mee? Mijn vraag is eigenlijk: vind je dat je recht hebt om chagrijnig te zijn vanwege je drukke leven? Je wil misschien juist graag dat er iemand eens even tegen je ingaat, zodat je al je opgekropte irritatie eindelijk een keer kan uiten. Jij hebt namelijk recht om chagrijnig te zijn. Als de wereld zich niet naar jou schikt, mag jij je best schikken in je duistere donderwolk.
Als ik die instelling had, mijn besten, was het nu bepaald niet gezellig geweest bij mij thuis. Dat kan ik je verzekeren. Wat wil ik nu eigenlijk zeggen met dit moralistische praatje? Juist, iets mag dan cliché zijn, maar het verandert niets aan de waarde ervan. Wie geen zware, neerslachtige en gespannen sfeer wil, heeft daar zijn eigen aandeel in.
Het is héél misschien een beetje tegenstrijdig met wat onze leuke wereld ons vandaag vertelt – vecht jezelf vrij – en het is héél misschien niet waar je op het eerste gezicht blij van wordt, maar je kan je chagrijn ook wel eens verstoppen en je geïrriteerde opmerkingen inslikken. Daar ga je niet dood aan, hoor. Daarvoor hoef je niet gelijk naar de dokter te rennen om je antidepressiva te laten voorschrijven.
Integendeel: je naastenliefde hoeft niet rondgebazuind te worden in de vorm van schijnbaar liefdevolle kaartjes. Het is het misschien ook waard iets in het verborgene te laten, want Hij die in het verborgene is, ziet het. Fijne feestdagen.
