KN Jong publiceert een aantal columns van de Amerikaanse katholieke schrijfster Katie Prejean McGrady. Vandaag aflevering twee, over een ongemakkelijke situatie in een vliegtuig en de goedheid waar een mens tot in staat is.
Het kind was moe, wreef met zijn knuistjes in zijn ogen, zijn lippen trilden terwijl de tranen in zijn ogen opwelden omdat hij maar niet comfortabel kon worden. Kun je het hem kwalijk nemen? Vliegtuigen zijn niet gebouwd op comfort. Stel je voor een kind te zijn, omringd door vreemden, in de middelste stoel gepropt van een metalen buis die met 900 kilometer per uur door de lucht suist. Ik zou ook huilen.
Ik heb vaak gevlogen met mijn eigen dochter. Ik wist hoe de moeder van dat krijsende jongetje zich voelde. Ze zag er moe, nerveus, bijna beschaamd uit. Zou iemand sissen of haar vuile blikken toewerpen? Zou de stewardess haar vragen achterin het vliegtuig te gaan staan om de andere passagiers te ontlasten? Zou het jongetje ooit stoppen met huilen?
De aardige oudere dame naast hen werd de reddende engel toen ze kiekeboe met het jongetje begon te spelen. Ze glimlachte naar de moeder en zei: “Ik heb dit ook eens gedaan; je doet het heel goed.” Geen oordeel, gewoon kalmte en geruststelling.
Na de landing vroeg een man aan de moeder of hij haar bagage mocht dragen, zodat zij haar slapende zoontje kon dragen. Terwijl ze haar kinderwagen pakte, gespte de stewardess het kind in zodat de moeder zich om haar spullen kon bekommeren.
Vliegtuigen en vliegvelden zijn plaatsen waar de volle menselijkheid, zowel het goede als het kwade, te zien is.
Die dag zag ik geduld, vriendelijkheid en liefdadigheid toen vreemden samenwerkten om een moeder en haar zoontje te helpen. Een oncomfortabele situatie werd een school voor medeleven. Dat vliegtuig werd een theater voor de goedheid van de mens, de liefde waartoe we in staat zijn.
Het is makkelijk om het slechtste over elkaar aan te nemen. Het is makkelijker om de mensen om je heen te negeren, mensen die hulp nodig hebben, die met hun bestaan een eis op ons leggen. Waarom zou je iets om een ander geven? Dat vraagt moeite, en moeite is hard werken.
De duivel wil ons laten geloven dat het werk dat we voor en met anderen moeten doen te zwaar is en dat we er daarom niet aan moeten beginnen. Hij liegt tegen ons en zegt ons dat we er niet tot in staat zijn.
Die helse leugen heeft Jezus verworpen. Die leugen, dat andere mensen te veel werk zijn, is vernietigd door de waarheid die Jezus verkondigde, dat we niet alleen geroepen zijn om anderen te dienen, maar om hen lief te hebben. En door hen lief te hebben, verkondigen we het Evangelie.
Uiteindelijk is het de liefde die het meest telt – onze liefde, die een getuigenis is. Onze liefde voor anderen verandert de wereld. Jezus nodigt ons uit om het zware werk te doen, omdat we op die manier liefhebben zoals Hij deed, geven zoals Hij gaf en de goedheid van de mens tonen.
Deze column is eerder bij CNS verschenen.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
