Wielrennen wordt vaak als een katholieke sport gezien. In het geval van Julien Vermote (29) klopt dat zeker: de Vlaamse profwielrenner koerst met de rozenkrans die hij van zijn grootmoeder kreeg om zijn nek. “Wie bijbelverhalen toepast in zijn leven, ontdekt de waarheid ervan.”
“Een kinderdroom is uitgekomen”, zegt Julien Vermote, terwijl hij ons gastvrij ontvangt in zijn huis in Kortrijk, dichtbij de Franse grens. Vorig jaar ontglipte hem net de overwinning in de rit Kuurne-Brussel-Kuurne. Maar toch was het een positieve ervaring: “Je start tussen het volk, je rijdt in een arena van 160 kilometer, en na afloop zeggen mensen tegen je: ‘Chapeau! We zaten op het puntje van onze stoel.’ Dat ik mensen zo kan ontspannen of inspireren, vind ik het mooiste.”
Vermote komt uit een sportief West-Vlaams gezin. Met zijn broer en vader bedwong hij Alpe d’Huez al toen hij acht was. Wielrennen combineren met school en studie viel niet mee. “Het was altijd balanceren op de limiet”, lacht de coureur.
Vermote reed eerder dit jaar onder meer de bekende Vlaamse klassiekers en het Belgisch kampioenschap. Voor de Tour de France, die momenteel bezig is, werd hij dit jaar niet geselecteerd. Hij reed ’s werelds grootste wielerwedstrijd al wel vier keer eerder. “Dat zijn hoogtepunten”, blikt hij terug. “Je krijgt een mooie trui aan, maar het is zwaar. Drie weken fietsen vergt karakter.”
“'Ik draag die rozenkrans als symbool van mijn christen-zijn, en omdat die me een gevoel van bescherming geeft'”
Tweet dit! Julien Vermote is katholiek. Een Bijbel heeft hij op de fiets niet bij zich, zijn paternoster wel. “De rozenkrans die ik kreeg van mijn grootmoeder heb ik altijd om m’n nek. Als symbool van mijn christen-zijn, maar ook omdat die me een gevoel van bescherming geeft.”
Op de vraag welke bijbelse persoon hem het meest inspireert, zegt hij: “Jezus Christus. Ook Hij heeft niet de gemakkelijkste weg gehad, vooral niet toen hij zijn kruis droeg. Aan Hem denk ik wel eens als ik moet doorbijten. Dan moet je geloven in jezelf, vertrouwen dat het wel goed komt als je niet opgeeft. Dat deed Jezus ook niet.”
Het gezin waarin Vermote opgroeide, ging ’s zondags naar de kerk. En dat doet hij nog steeds, vertelt hij. “Geloven is niet trendy, maar ik voel me er goed bij. Ik vind rust in de kerk en kom er op mijn gemak. Het brengt balans in de hectiek. Sport is mooi, maar naar de kerk gaan is net zo mooi. Geloven betekent niet dat je niks meer mag drinken ofzo. Je mag zin maken, je mag léven, he.”
Vermote was achttien toen een neef van hem om het leven kwam bij een auto-ongeluk. “Toen besefte ik hoe kwetsbaar mensen zijn. We hebben het niet in de hand en krijgen allemaal ons kruis te dragen. Het geloof geeft mij kracht en bescherming.”
“'We krijgen allemaal ons kruis te dragen. Het geloof geeft mij kracht en bescherming'”
Tweet dit! Met een bevriende priester bezoekt hij wel eens een school om te laten zien dat geloof en sport prima samen kunnen gaan. “Allez, geloof heeft niet alleen met saaie dingen te maken! Soms komt dat over, soms niet. Wie de bijbelverhalen strak leest, kan ze achterhaald vinden. Maar wie ze toepast in het dagelijks leven, ontdekt de waarheid ervan. En een beetje traditie kan geen kwaad, toch?”
Peter Siebe is eindredacteur bij het Vlaams en het Nederlands Bijbelgenootschap. Dit artikel verscheen eerder in het tijdschrift van het Vlaams Bijbelgenootschap.
Het favoriete bijbelverhaal van Julien Vermote is de parabel van de talenten. Hij vertelt hier waarom:
