Als de eerste zonnestralen de stad Rome verwarmen stromen de terrassen vol en al is het vastentijd, de Romeinen genieten met volle teugen. De studenten van de faculteit Kerkelijk Recht, op studiereis in Rome, kunnen echter maar spaarzaam genieten van deze terrassen.
Achter de hoge muren van de Vaticaanse burelen, die zich voor een groot deel bevinden aan het einde van het Sint Pietersplein, aan het begin van de Via della Conziliazione, worden gesprekken gevoerd met officials van het Vaticaan en wordt diep gegraven in de kerkrechtelijke aspecten van het Vaticaans bestuur.
Opvallend is de hartelijkheid en de openheid waarmee we, stafleden en studenten, ontvangen worden, soms op het hoogste niveau. We ontmoeten kardinalen die bereid zijn tot een gesprek en zelfs een fotomoment wordt niet ontweken.
Toppunt van de week is het gesprek met Kardinaal Pietro Parolin, staatssecretaris, over de huidige situatie van de katholieke Kerk. Hij voert bijna een uur lang met ons een gesprek waarin onze vragen aan de orde komen. Moet de Kerk luisteren naar wat in de samenleving leeft en naar de roep om misdrijven aan te pakken en moet de Kerk niet ook principes van rechtvaardigheid respecteren?
De kardinaal blijkt een evenwichtig mens te zijn die heel goed de dilemma’s weet te onderscheiden. Hij is duidelijk bezorgd, maar ook niet bang omdat een christen het geloof en vertrouwen bezit om in moeilijke omstandigheden de bijstand van Gods Geest te ervaren. Dit maakt hem niet onfeilbaar, maar juist door zijn feilbaarheid staat hij open voor wat hem gezegd wordt.
De kardinaal kijkt nieuwsgierig naar onze studenten, vrouwen en mannen, vooral leken, die dit vak gekozen hebben om functies in de kerk en in het onderwijs te kunnen bekleden. Hij roept hen op om vooral door te gaan en die kwalitatieve impuls te geven die de kerk vandaag nodig heeft. Hij ziet het duidelijk zitten: een kerk waarin geestelijken en leken samen optrekken om de problemen aan te pakken.
Enkele decennia geleden bedacht de katholieke Kerk in een periode van overmoed dat het kerkelijk recht en zeker het kerkelijk strafrecht niet meer nodig zouden zijn. De kerk is immers een geloofsgemeenschap waarin Liefde en Saamhorigheid centraal staan. Het Volk van God onderweg naar het Koninkrijk dat Jezus verkondigde, heeft alleen het evangelie als wet.
Het optimisme van het Tweede Vaticaans concilie deed de duistere kanten van de gelovige mens en van ambtsdragers in de kerk onderschatten. In Rome blijkt tijdens onze studiereis dat de ogen van de meesten inmiddels geopend zijn die inzien dat een andere houding nodig is. Er is nog veel te leren: enkelen van onze gesprekspartners leven nog in de ivoren torens van hun burelen.
Tijdens de woensdagaudiëntie blijkt dat Kardinaal Parolin niet alleen luistert en een goed spreker is: hij houdt ook zijn woord. We worden uitgenodigd om Paus Franciscus te ontmoeten. Enige woorden werden gewisseld. Welke woorden dat zijn, blijft natuurlijk het geheim van de Bijzondere Faculteit Kerkelijk Recht van de KU Leuven. Want Bijzonder, dat zijn wij en dat blijven wij!
