Met enkele hippe raps en Facebookposts duikt pastoor Matthias Noë sinds enige tijd op in de Vlaamse media. “Mijn enige zorg is geloofsverkondiging.”
De pastorie in het West-Vlaamse Izegem wekt alleen al de aandacht door enkele speelse spreuken op de gevel. Maar ook door pastoor Matthias Noë, die er de deur opent. Zijn grote gestalte gaat vergezeld van een guitige maar zachte lach. Onder zijn hipster-baard ontwaren we een Romeinse boord. Traditie in een trendy look.
Sinds vier jaar is hij priester. Zijn opvallende filmpjes op sociale media trekken al tussen de vierhonderd en duizend kijkers. Maar deze priester meent het ook ernstig. Het was de film The Passion of the Christ van Mel Gibson die in het laatste jaar van zijn middelbare schooltijd de kentering in zijn prille geloofsleven betekende. “Ik zag wat Jezus allemaal heeft meegemaakt, hoe Hij gemarteld werd en aan het kruis hing. Ik zei dan wel dat Hij voor mij zijn leven gaf, maar daartegenover stond dat ik slechts één keer per maand naar een Mis ging.”
Na deze confrontatie ontstond het idee om priester te worden. “Ik vluchtte eerst nog een jaar in een rechtenstudie, maar vroeg me toch af waar ik mee bezig was. Door de afstand voelde ik juist beter dat ik niet deed wat mijn hart verlangde. Ik geloofde in Iemand die zijn leven voor mij gaf, maar deed er niets mee. Ook nu hoor ik soms alleen spreken over Jezus’ liefde, terwijl Hij toch ook oproept tot bekering. Anders is het moeilijk om niet te vervallen tot het profiteren van zijn goedheid.”
Ook vandaag blijft pastoor Noë zoeken hoe hij iets kan teruggeven. “Toen ik de Facebookpagina van de parochie overnam, merkte ik dat ludieke boodschappen meer aandacht krijgen. Ik wil het geloof verkondigen, en dat mag soms wel eens op een ludieke manier.
Mede op aanzet van de Nederlandse priester Cor Mennen verzamelde ik al mijn moed en startte een eigen Facebookpagina. Daarna is alles spontaan gegroeid. Mijn enige opzet was geloofsverkondiging en zorgen dat het niet enkel om mezelf zou draaien. Ik aanvaard dat aanzetten tot kerkbezoek niet lukt en verwacht niet te veel. En mocht iets niet lukken, dan probeer ik iets anders.”
Zo ontstonden dan de luchtige filmpjes over het leven van een pastoor. Toen daarover vragen kwamen, werd de reeks U vraagt, de pastoor antwoordt gestart, waarvan er een vijftiental online staat. “In één filmpje bijvoorbeeld, duid ik mijn collectie sneakers. Elk paar past bij een liturgische kleur. Over het algemeen zijn de reacties uitermate positief. Ik kreeg dankbare berichten dat het iets betekent voor mensen. Een leerkracht gebruikte dit filmpje zelfs in zijn les.”
“De sociale media bieden de kans om te polsen naar wat er leeft bij de mensen. Hun vragen gaan over de gong in de Mis, het stukje hostie in de wijn, de biecht, het celibaat, het priesterleven of het leven na de dood. Er is veel interesse omdat ze elders geen antwoorden vinden of vragen durven stellen. Wel antwoord ik vaak privé. En al te controversiële thema’s vermijdt ik: de traditionele media tonen al genoeg wat de Kerk daarover denkt. Het is belangrijk te tonen waarin we uniek zijn en daarvoor moeten we onze identiteit herontdekken.”
Ondertussen lanceerde de gedreven pastoor ook de reeksen Bezinnende intermezzo’s rond kerkelijke thema’s en Pastoriegesprekken, waarin met een gast een bijbeltekst wordt besproken. Maar het waren zijn West-Vlaamse raps, waarin zijn jeugd weer tot leven komt, die de grote Vlaamse media haalden. Nadat de vastenrap werd opgepikt door een journalist, vroeg Radio 2 om een rap voor Pasen. Nu staat er voor elk hoogfeest een gepland.
Ondertussen kwam er ook kritiek. “Zelfs van heel gelovige mensen, die de indruk krijgen dat deze onnozele priester het voor de show doet. Nochtans volg ik de liturgie volgens het Roomse boekje. Een rap tijdens een eerste communie-viering? Nee. Wel vind ik dat je buiten de liturgie ook eens iets anders mag proberen. En die paaseitjes in mijn baard tijdens de paasviering – het gevolg van een verloren weddenschap met jongeren –: dat was enkel de laatste twee seconden.”
Deze gepassioneerde priester kan duidelijk zijn ei kwijt. “Als priester geef je jezelf. Je gaat op weg met anderen door diepte- en hoogtepunten, zoals Jezus met ons meeging, tot in de dood. Al kan je natuurlijk zijn offer niet evenaren, toch heb ik nu wel het gevoel dat ik gééf. Alleen al door eens iets tegen mijn zin te doen. Zoals die keer dat ik ’s nachts moest opstaan voor een ziekenzalving. Uiteindelijk was dat een heel mooi moment. Als Jezus in de eenzaamheid vertoefde en de mensen kwamen Hem halen, zal Hij ook wel eens gezucht hebben. Maar Hij ging mee.”
Kijk ook eens op de Facebookpagina van de rappende priester: www.facebook.com/Pastoor.Matthias.Noe
