Zijn en zwijgen is het verslag van een retraite in het Engelse Looe, geschreven door KN-Jongcolumniste Luisa Kop. In de eerste aflevering blikt ze vooruit op de reis – en het doel ervan.

9 februari

Morgenvroeg vertrek ik met de noorderzon, gooi ik mijn knapzak over mijn schouder en begeef ik me naar het verre land aan de overkant van de zee om erachter te komen wat mijn lotsbestemming is en waartoe de Almachtige mij in dit leven roept!

Pelgrim

Nou ja, mijn vliegtuig vertrekt om 10:40, ik heb een handige koffer op wieltjes en Engeland is maar anderhalf uur vliegen…

Maar desalniettemin voel ik mij een pelgrim. Ik ben in mijn leven precies één keer in Engeland geweest, en dat was een eendagsreis naar Londen. Niet bepaald avontuurlijk. Morgen moet ik de gevaren van drie treinen en een bus trotseren en het hele Koning-Arthurgebied doorkruisen om naar een ex-karmelietenklooster aan de westkust te gaan.

Stilte opzoeken

Gezien het feit dat ik zelfs in staat ben in Raamsdonksveer uit te komen terwijl ik naar Breda wilde, ben ik benieuwd naar de verrassingen die het openbaar vervoer dit keer voor me in petto heeft.

Maar goed… het doel van de tien dagen die voor me liggen, is het opzoeken van de complete stilte om zo Gods stem te kunnen horen. Welke weg wil Hij dat ik ga? Ga ik door met het conservatorium? Ga ik eerst een tijdje naar het buitenland? Is het huwelijk mijn roeping?

Allemaal vragen waar ik hoop in geleid te worden. Misschien niet naar een concreet antwoord, maar… wel een innerlijke bewustwording. Van iets. Een duw richting het juiste pad. Een Hand, een ademtocht, een zacht gefluister ergens ver weg in mijn ziel.

Daar ga ik voor. Wens me een goede reis.