“De periode die nu min of meer achter ons ligt, is een periode van loutering geweest. De vastentijd werd als het ware verlengd in de paastijd.” Zo blikken de Nederlandse bisschoppen in hun Pinksterbrief terug op de afgelopen drie maanden, die ze “een novum in de geschiedenis” noemen.

In de brief die de bisschoppen 28 mei publiceerden, blikken ze terug op een periode waarin veel mensen het moeilijk hadden. Ze geven voorbeelden van persoonlijk leed: ziekte, dood, eenzaamheid, verlies van werk of onderbreking van de studie; iedereen moest fysieke afstand houden; er waren geen publieke vieringen meer. Er kan dus met recht gesteld worden dat er op veel fronten stevig ‘gevast’ moest worden.

En tegelijk met de komst van Pinksteren zien de bisschoppen dat de nieuwe versoepelingen “het leven weer normaler maken”.

Leven met afstand

De bisschoppen wijzen op de noodzaak van de komst van de Heilige Geest en de geestelijke gaven. “Wij willen graag de Heilige Geest ontvangen, zodat Jezus’ gezindheid ook de onze wordt. En we bidden dat Hij ons hart vervult, en dat Hij bij ons zijn intrek neemt. Mogen we opnieuw beseffen dat God dicht bij ons is, wanneer we de laatste maanden te veel met afstanden moesten leven.”

Heel specifiek bidden de bisschoppen om kracht voor het lichaam van mensen die moeten revalideren van ziekte door het coronavirus.

Geen verbittering

Ook bidden de bisschoppen dat “de Geest ons hart weer zacht mag maken”. Ze hopen dat er geen verbittering achterblijft bij mensen die de overheid en kerkelijke leiding verwijten maken vanwege de beperkende, maar noodzakelijke, maatregelen.

Vanaf tweede pinksterdag mag er weer samen gevierd worden, maar voorlopig met beperkingen. “En dat zal ons een ongemakkelijk gevoel geven, want”, zo schrijven ze, “een viering met alleen mensen die gereserveerd hebben, is eigenlijk niet wat we willen.”

Lees nu het extra dikke Pinksternummer van Katholiek Nieuwsblad   Lees online (alleen voor abonnees) | Bestel los nummer | Abonneer

Ervaring met virtuele vieringen

Tegelijkertijd zijn er nog veel vragen open: “We kunnen ons de vraag stellen wat het gebed ons in de afgelopen maanden heeft gebracht. Is het ons gelukt om te blijven bidden? Hebben we mogelijkheden gevonden om het thuis vol te houden? Welke invloed zullen de ervaringen met virtuele vieringen hebben op het kerkbezoek in de komende tijd?”

De moeilijkste vraag blijft de vraag naar het waarom ons dit alles is overkomen. Ook de bisschoppen hebben hier geen antwoord op. “We spreken de hoop uit dat we de wijsheid mogen ontvangen om met deze levensvragen om te gaan, en dat we door onze machteloosheid weer gaan beseffen dat ons leven in Gods hand is.”

> Lees hier de gehele Pinksterbrief van de Nederlandse bisschoppen.