Nederlandse kerkgangers kregen dit weekend te maken met de eerste maatregelen om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. In Noord-Italië, waar het virus snel om zich heen grijpt, gelden strikte maatregelen. Die treffen ook de plaatselijke parochies, vertelt pastoor Paolo Marzellan.

Gesloten scholen, afgesloten dorpen én zelfs uitgestelde Serie A-wedstrijden: het zijn enkele voorbeelden van de verregaande maatregelen die de Italiaanse overheid heeft genomen om de uitbraak van het Covid-19-virus in het noorden van Italië in te dammen. De regio ontwikkelde zich vorige week tot de grootste corona-brandhaard van Europa.

Op enkele kilometers van brandhaard

De situatie raakt ook de plaatselijke Kerk, vertelt Paolo Marzellan. Hij is pastoor van Saccolongo, dat op enkele kilometers ligt van Vò Euganeo, een van de dorpen die onlangs hermetisch werden afgesloten van de buitenwereld. In Saccolongo (regio Veneto) raakten twee mensen besmet. De angst zit er bij de bewoners goed in, vertelt de priester tijdens een telefonisch gesprek.

De Italiaanse regering heeft drastische maatregelen getroffen. Hoe is de situatie waar u woont?

“De scholen zijn dicht, er mogen geen bijeenkomsten met veel mensen plaatsvinden. Maar ons dorp is niet hermetisch afgesloten. Mensen kunnen gewoon naar hun werk, cafés en supermarkten zijn open. Voetbaltrainingen zijn bijvoorbeeld wel toegestaan, maar veel voetbalclubs hebben toch besloten om hun deuren te sluiten, om geen risico’s te nemen.”

Hoe raakt het uw parochie?

“We hebben alle Missen moeten schrappen. De viering van Aswoensdag ging niet door en ook afgelopen weekend waren er geen Missen in de parochie. Daarnaast zijn alle parochieactiviteiten opgeschort. Normaal is er elke avond wel iets in onze parochie, maar nu is er niets. Het enige dat is gebeurd, is het schoonmaken van de kerk. We wachten nu op nieuwe aanwijzingen van het bisdom, die ieder moment binnen kunnen komen. Het is een situatie die we nooit eerder hebben meegemaakt.”

Hoe beleeft men deze uitzonderlijke situatie?

“Er is veel angst, misschien wel te veel. De media geven veel informatie, wat goed is. Maar er is een voortdurend gehamer op dit virus. Mensen zijn bang, vooral de ouderen die een risicogroep vormen. Er komen ook veel mensen naar de kerk om te bidden. De kerk is iedere dag geopend.”

Wat doet het met u als priester?

“Wij priesters vieren iedere dag de Mis, alleen of in kleine groepen. Je viert niet alleen omdat je priester bent, maar omdat je je verantwoordelijk voelt voor de hele geloofsgemeenschap. We vieren namens onze gelovigen. Het is mooi om het zo te beleven. Verder houd ik me gewoon bezig met mijn dagelijkse werk. Ik heb zojuist een oudere parochiaan de communie gebracht, wat ik ook normaal doe. Er is in dat opzicht weinig veranderd. Alles staat even op pauze, om het zo te zeggen.”

Kunnen gelovigen op andere manieren toch deelnemen aan de vieringen?

“Dat kan via sociale media als Instagram en Facebook. Vorige week heb ik met een parochiaan een boodschap voor de vastentijd opgenomen en verspreid. De Missen van onze bisschop zijn via een livestream op internet te zien. Daarnaast zijn er in Italië veel Missen op tv, je vindt er zo zeven á acht, op bijna ieder tijdstip. Anders dan in Nederland! (Lachend). Daarom vond ik het wat overdreven om Mis live uit te zenden. Een enkele priester heeft dit wel gedaan.”

Biedt de moeilijke situatie vanuit gelovig perspectief ook kansen?

“Ik hoop dat men de mogelijkheid aangrijpt om het gebed binnen het gezin te ontdekken. Het bisdom Padua heeft een aantal gebeden verspreidt die gelovigen thuis kunnen bidden, waarbij een ouder of een andere volwassene het gebed leidt. Het is mooi dat ook leken samen met hun familieleden samenkomen. We kunnen de huiskerk herontdekken, die niet beperkt blijft tot een kerkgebouw. God woont ook in onze huizen. Daarnaast kan deze situatie ons wellicht helpen om meer begrip te hebben voor mensen die lijden of ziek zijn.”