In het Spaanse Salamanca zijn maximaal 25 gelovigen toegestaan bij vieringen in kerken. Een buitenproportionele maatregel, vinden betrokkenen. “De terrassen zitten vol. Terwijl in onze kathedraal, met een capaciteit voor ruim 800 personen, een handvol gelovigen naar binnen mag.” 

Katholieken in de historische stad Salamanca, zo’n tweehonderd kilometer ten westen van Madrid, stonden perplex toen ze hoorden van de nieuwe maatregelen die begin deze maand in zouden gaan. Op 1 september maakte de autonome regio Castilië en León bekend dat iedere kerkelijke viering door maximaal 25 personen mag worden bijgewoond.

Moeite met maatregel

Het is een doorn in het oog voor gelovigen van de stad. Ze hebben begrip voor de beperkingen die de bestrijding van het coronavirus met zich mee brengt, maar moeite met de nieuwe maatregel. Zoals veel andere Spaanse regio’s, kampt ook de provincie Salamanca met een stijgend aantal coronabesmettingen.

Maar de situatie is nog niet te vergelijken met die van maart, toen ziekenhuizen overliepen met coronapatiënten, en veel mensen overleden aan Covid-19. Toch was tijdens de lockdown in maart het aantal gelovigen dat een viering bij mocht wonen in Salamanca hoger dan nu.

‘Totaal absurd’

“Het is een maatregel die tegen alle logica ingaat”, zegt kerkjuriste Lourdes Ruano. Ze tekende namens het bisdom Salamanca protest aan tegen de zevendaagse maatregel, die inmiddels al twee keer is verlengd.

“In de kathedraal passen meer dan 800 personen. Bij het hoogfeest van La Virgen de la Vega (patrones van Salamanca, fp) op 8 september, waren alleen de bisschop, enkele priesters en wat gelovigen aanwezig. Buiten de kathedraal stonden een politiebus en veel agenten. De mensen baden buiten de kathedraal, maar ze konden niets volgen. En dit terwijl de terrassen overvol zijn met mensen zonder mondkapjes. Er geldt een maximum van zes personen per tafel, maar er is geen afstand tussen de tafels. Het is totaal absurd.”

‘Horecaregels zijn minder strikt’

Hoewel het volgens Ruano buiten kijf staat dat er drastische maatregelen nodig zijn om het virus te bestrijden, noemt ze de beperkingen discriminerend en een schending van de religieuze vrijheid.

“Zou het niet logischer zijn geweest om bijvoorbeeld maximaal twee personen per kerkbank toe te staan?”, vraagt de kerkjuriste zich af. “In de horeca gelden minder strikte regels. Daarnaast mogen stadsbussen tot 40 personen vervoeren, terwijl in grote kerken niet meer dan 25 mensen zijn toegestaan.”

Eerste communievieringen

Het feit dat veel eerste communievieringen, bruiloften en doopsels door de lockdown naar september zijn verplaatst, maakt het voor gelovigen nog zuurder.

Ruano: “Afgelopen zaterdag waren er communievieringen in enkele parochies, met zes of zeven communicanten. Alleen het kind dat de communie deed en zijn ouders konden door de nieuwe maatregelen aanwezig zijn. Zelfs broers en zussen konden er niet bij zijn.”

‘Irrationele maatregel’

Veel bruidsparen hebben hun bruiloft verplaatst naar kerken in dorpjes net buiten de stad, aldus Ruano, omdat de maatregel alleen geldt voor Salamanca. “Dit is absurd, het gaat om dorpen op zo’n zeven kilometer hier vandaan. Dit laat zien hoe irrationeel deze maatregel is.”

Andere Spaanse regio’s hebben het anders aangepakt. Zo staat de deelregering van Madrid – dat overigens meer coronabesmettingen telt dan Salamanca – een maximale bezitting van 60% toe per viering. Het staat in schril contrast met de maatregelen van de regio Castilië en León, die overigens wordt bestuurd door dezelfde christendemocratische Partido Popular.

‘Verbijstering en onbehagen’

Bisschop Carlos Lopéz van Salamanca zegt in een verklaring niet te twijfelen aan de goede intenties van de autoriteiten. Priesters en gelovigen van zijn bisdom hebben de maatregelen goed opgevolgd en zijn bereid om samen te werken, aldus Lopéz.

“Maar ten opzichte van de nieuwe normen hebben we reden om ons genegeerd en beperkt in de uitoefening van onze religieuze overtuigingen te voelen. Het is overduidelijk dat de huidige norm een afschrikwekkend effect heeft op de deelname aan vieringen. Het is een onacceptabele sanctie van preventieve aard. We voelen verbijstering en onbehagen.”