Guusje Peters (26) had altijd al het gevoel dat er ‘iets’ moest zijn. Ruim een jaar geleden ontmoette ze God tijdens een donkere periode in haar leven. “Het doopsel is een stap die mijn band met God verdiept. Ik verheug me erop om verder in zijn liefde te groeien.”

Peters, in het dagelijks leven educatiemanager in de medische technologie, komt niet uit een gelovig gezin en heeft het geloof niet van huis uit meegekregen. Toch had ze op jonge leeftijd al veel vragen en het gevoel dat er een hogere macht moet zijn, “maar ik wist toen niet wie God was”, geeft ze aan. “Achteraf gezien heb ik wel het gevoel dat God mij altijd heeft geprobeerd te bereiken.”

Niet goed genoeg

Dat gebeurde op allerlei manieren: “Via verschillende mensen in mijn leven, maar ook ben ik vaak aangesproken op straat, op school en zelfs via Facebook ben ik benaderd door mensen die mij vertelden over God. Ik herinner me nog dat ik altijd dacht dat ik niet goed genoeg was voor het geloof, maar nu weet ik dat God niets liever wilde dan mij omarmen.”

Uiteindelijk kwam Peters’ ontmoeting met God iets meer dan een jaar geleden. Dat was tijdens een “donkere periode” in haar leven, “toen ik het niet meer alleen kon”, vertelt ze. “Mijn beste vriendin vertelde me dat God een plan voor me had en dat alles goed zou komen.

Noodkreet in gebed

Ik vroeg me af waarom dit bij zijn plan hoorde, maar besloot me volledig over te geven en deed een soort noodkreet in een gebed. Dit was een duister moment, maar ik vergeet nooit meer hoe een zonnestraal de kamer begon te verlichten. Er kwam een bepaalde warmte en rust over me heen, en ik wist op dat moment dat ik geroepen werd. Dat verlangen werd naarmate de tijd voorbijging alleen maar sterker.”

Na die ontmoeting met God besloot ze op zondag naar de kerk te gaan. “Ik was al eens eerder naar de Mis gegaan en begreep er op dat moment nog niet veel van, maar ik was wel geraakt en kan me tot op de dag van vandaag nog steeds de boodschap van die viering herinneren.”

Laten dopen

Bij de tweede Mis die Peters bezocht, werd afscheid genomen van de toenmalige pastoor Guido Kessels en werd de nieuwe kapelaan, Slaven Brajkovic, verwelkomd. “Terwijl iedereen in de rij stond om een cadeau te geven of een dankwoord uit te spreken, had ik niks bij me en was ik ook niet bekend binnen de parochie.”

“Ik besloot de priester te bedanken voor alles wat hij voor de Kerk had betekend en gaf aan dat ik nieuw was en mij misschien zou willen laten dopen. Ik heb me daarna voorgesteld aan kapelaan Brajkovic en ook bij hem aangegeven dat ik mijn weg zocht in het geloofsleven.”

Catechesetraject

Na ongeveer een maand durfde Peters het aan om de parochie op te bellen om een afspraak te maken en aan een catechesetraject te beginnen. Inmiddels staat haar doopsel voor de deur. “Voor mij betekent dat een bekrachtiging van de genezing die ik heb ervaren in mijn leven. Het is een bevestiging van mijn geloof en mijn keuze om het pad van Christus te volgen”, vertelt ze.

Het geloof biedt haar vooral “innerlijke vrede, kracht en richting” en heeft haarzelf ook veranderd: “Het helpt me om een beter mens te zijn en met compassie, geduld en liefde naar mezelf en anderen te kijken. Het biedt mij de zekerheid dat ik niet alleen ben, dat God altijd bij me is, zelfs in de moeilijkste momenten.

Gedragen

Het helpt me om mijn pijn, twijfels en onzekerheden los te laten, wetende dat ik door Hem gedragen word. Het geloof geeft me niet alleen rust, maar ook hoop voor de toekomst en de zekerheid dat mijn leven een groter doel dient.”

Peters woont in Gennep, een tamelijk klein dorp in het noorden van Limburg. Waar het voor jonge katholieken in steden nog relatief makkelijk is om gelovige leeftijdsgenoten te ontmoeten, is dat voor jongeren in dorpen en op het platteland vaak minder vanzelfsprekend. Toch heeft Peters niet alleen twee katholieke vriendinnen, maar zijn ook haar vriend en haar schoonfamilie katholiek.

Eerste date

“Het is erg fijn om een relatie te hebben waarin God centraal staat en waarin we elkaar kunnen helpen om ons geloof te verdiepen.” Sterker nog: hun eerste date vond in de kerk plaats, tijdens de derde zondagsmis die Peters ooit in haar leven meemaakte.

“Kort na mijn ontmoeting met God kwam hij op mijn pad. Ik vertelde dat ik mijn weg in het geloof zocht en dat ik het spannend vond om naar de kerk te gaan, omdat ik nog niet veel wist en de rituelen niet kende. Hij bood daarom aan om samen te gaan: dit was het begin van onze relatie.”

Inspiratiebron

Ook met haar meter is ze bevriend geraakt. “Zij is dan ook in een korte tijd erg veel voor mij gaan betekenen. Ze vormt een grote inspiratiebron met hoe ze in het leven en in haar geloof staat. Ze weet ontzettend veel; ik kan altijd bij haar terecht om ook de lastige levenskwesties te bespreken.”

Verder speelt kapelaan Brajkovic een grote rol in haar geloofsreis. “Hij is voor mij een inspiratiebron en verbindt de parochie op een bijzondere manier. Onze verhalen vertonen overeenkomsten en het feit dat hij net als mijn vriend Kroatisch is, schept een band. Hij heeft een bijzondere manier van het delen van geloof en ik voel me gesteund door zijn leiding.”

Positieve reacties

Een deel van haar omgeving is katholiek, maar de meeste mensen die ze kent geloven niet. Toch geeft Peters aan eigenlijk alleen maar positieve reacties te krijgen op haar keuze om zich te laten dopen. “We respecteren elkaar in onze overtuigingen, maar ik bid voor iedereen dat ze God ook in hun leven mogen toelaten. Mensen om mij heen steunen mijn keuze om katholiek te worden, omdat ze zien wat het voor mij betekent.”