| Alle gelovigen kijken uit naar Pasen, maar voor sommigen wordt het dubbel feest: zij worden dan ook gedoopt. KN sprak vier kersverse katholieken over de weg naar hun aanstaande doopsel. |
De bekering van Hannah Gibb (22) was een proces van jaren, waarin haar kijk op het geloof langzaam veranderde. Wat trok haar uiteindelijk over de streep? En hoe reageert haar omgeving? Samen met haar verloofde Alex de Jeger (27) vertelt ze haar verhaal.
Gibb en De Jeger zitten naast elkaar in de woonkamer van hun huis in Castricum. Over een paar weken trouwen ze, maar eerst staat er voor Gibb een andere grote stap op de planning: haar doop. Twee jaar geleden ging De Jeger haar voor, nu is het haar beurt.
“Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik katholiek zou worden, had ik je waarschijnlijk uitgelachen”, zegt Gibb. Ze groeide op in een evangelisch-charismatische geloofsgemeenschap en had nooit nagedacht over het katholicisme. Sterker nog, ze stond er ronduit kritisch tegenover. Maar toch veranderde er iets.
Haar verloofde herkent dat gevoel. Hij werd in 2023 katholiek, maar zijn geloofsweg begon enkele jaren eerder. “Ik zat niet goed in mijn vel en zocht houvast”, vertelt hij. “In het christendom vond ik hoop en een gemeenschap waarin ik me thuis voelde.
Maar ik merkte dat in evangelische kringen iedereen extreem overtuigd was van zijn eigen mening, en tegelijk was iedereen het ook oneens met elkaar was. Dat voelde beklemmend. Ik begon me af te vragen: is dit hoe het christendom echt bedoeld is?” Zijn zoektocht bracht hem uiteindelijk bij de katholieke Kerk.
“Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik katholiek zou worden, had ik je waarschijnlijk uitgelachen”
Tweet dit!
“Daar draaide het om de Eucharistie, om echt opgaan in Jezus, in plaats van dat de schijnwerpers op jezelf staan”, legt hij uit. “Dat raakte me diep. Op een gegeven moment voelde het als een noodzaak om die stap te zetten.”
Voor Gibb lag de weg naar het katholicisme minder voor de hand. Ze groeide op in Engeland, in een evangelische Vineyard-gemeente. Toen ze dertien was, verhuisde haar gezin naar Nederland en begon de zoektocht naar een nieuwe kerk. “Mijn ouders vonden nergens echt hun plek, dus we probeerden allerlei verschillende kerken uit”, vertelt ze. “Maar een katholieke kerk zat daar niet bij.”
Dat veranderde toen ze De Jeger leerde kennen. “Via hem kwam ik in de Heilige Lodewijkkerk in Leiden. In het begin ging ik vooral mee uit nieuwsgierigheid. Overdag ging ik nog steeds met mijn ouders naar een evangelische gemeente, maar op zondagavond bezocht ik soms de Mis.”
Wat trok haar aan in het katholicisme? “Vooral de gebeden”, zegt ze. “Ik vond ze prachtig, zelfs al was ik het nog steeds oneens met veel katholieke leerstellingen.” Ook ontstonden er binnen hun relatie stevige discussies. “Over de Eucharistie, apostolische successie, de paus”, somt Gibb op.
“Ik was het er echt niet mee eens, maar ik kon er ook niet omheen. En na verloop van tijd merkte ik dat ik minder argumenten had tegen het katholicisme dan ik dacht.” Langzaam groeide haar bewondering. “Ik werd verliefd op de katholieke manier van naar de wereld kijken. Op een gegeven moment dacht ik zelfs: ik wíl dat dit waar is. Maar ik durfde het nog niet te geloven.”
De grootste barrière zat in haar opvoeding. “Ik had altijd gehoord dat katholieken Maria aanbidden en dat dat afgoderij is. Dat loslaten kostte tijd. Zelfs toen ik theologisch geen bezwaar meer had, voelde het ongemakkelijk om bijvoorbeeld het Weesgegroet te bidden.” Toch brak er iets open. “Steeds vaker dacht ik: als ik dit zo mooi en waarachtig vind, waarom verzet ik me dan nog?”
“Ik werd verliefd op de katholieke manier van naar de wereld kijken. Op een gegeven moment dacht ik zelfs: ik wíl dat dit waar is”
Tweet dit!
In januari begon Gibb met het Sycamore-programma, een cursus over het katholieke geloof. “Ik zag het als een manier om mijn beslissing nog even uit te stellen”, bekent ze lachend. “Dan kon ik tegen mezelf zeggen dat ik ermee bezig was zonder echt knopen door te hakken.”
Maar al na de tweede avond voelde ze dat er iets verschoof. “Mijn bezwaren voelden minder zwaar dan ik altijd had gedacht. Alsof er van binnen iets werd losgemaakt.” Twee weken lang worstelde ze met haar gevoelens. “Ik voelde dat God aan mijn hart trok”, zegt ze.
“Niet alleen emotioneel, maar ook fysiek. Het was alsof Hij mijn hart letterlijk vastpakte. Een soort beklemming, maar niet pijnlijk. Ik wist: ik moet hier iets mee, maar ik was er nog niet klaar voor.” Ze vertrok een paar dagen naar Engeland en probeerde het los te laten. Maar terug in Nederland gebeurde er iets onverwachts.
“Toen ik na een feestje mijn avondgebed deed, werd ik ineens overvallen door een intense ervaring. Het voelde alsof God me een klap gaf. Mijn hele lichaam begon te trillen.” Die nacht bleef ze bidden. “Ik probeerde God tegen te spreken: ‘Waarom nu? Ik ben net begonnen met Sycamore. Dit is te snel!’ Maar uiteindelijk gaf ik me over. Ik zei: ‘Heer, als dit niet van U is, moet U een engel met een vlammend zwaard en een pratende ezel naar mij sturen. Anders zet ik mijn angst op het altaar en ga ik ervoor.’”
Die woorden veranderden alles. “De volgende ochtend wist ik het: ik moet me laten dopen.” De maandag erna stond ze bij pastoor Jeroen Smit op de stoep. “Ik zei: ‘Ik wil katholiek worden.’ De arme man keek me verbaasd aan”, lacht ze. Ze besloot dat ze niet wilde wachten. “Ik voelde zo’n sterk verlangen naar de Eucharistie. Waarom zou ik het uitstellen?”
Toch is haar keuze niet zonder moeilijkheden. Haar familie weet nog niet dat ze zich laat dopen. “Mensen in mijn directe omgeving zullen het vanwege hun geloof niet makkelijk vinden. Toen Alex en ik verloofd raakten, werd dat al niet heel enthousiast gesteund. Dit zal een extra schok zijn.”
Ze voegt vastberaden toe: “Maar ik wil mijn leven niet laten bepalen door de mening van anderen. God heeft me hiernaartoe getrokken, en dat is iets waar ik niet omheen kan.” Ondanks de uitdagingen ervaart Gibb veel steun vanuit haar vrienden en parochie. “De gemeenschap in de Heilige Lodewijkkerk is geweldig”, zegt ze.
“Ik voel me gedragen door de mensen om me heen. Het zijn de vreugdevolste weken van mijn leven geweest.” Nu kijkt ze uit naar de paasnacht. “Ik voel me klaar. Dit is het pad dat God voor mij heeft gekozen. En eindelijk heb ik de moed gevonden om het te volgen.”
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
