<

Geef om katholieke journalistiek

doneer
Interview

Stefan is dominicaan, maar zit niet ‘opgekloosterd’

Luuk van den Einden 16 oktober 2021
image
Stefan Ansinger legde in september zijn eeuwige geloften af: “God liefhebben en je naaste zoals jezelf, de kern van het Evangelie, zit in de professie.” Foto: Dominicanen Nederland

Broeder dominicaan Stefan Ansinger (27) legde in september zijn eeuwige geloften af. Een maand later blikt hij terug op zijn professie en de weg die hij daartoe heeft afgelegd. “Als God je een roeping geeft, moet je niet twijfelen.”

Je kunt het een beetje met trouwen vergelijken, het afleggen van een eeuwige professie. Stefan Ansinger gaf op 18 september zijn jawoord tegenover de Orde der Predikheren, oftewel de dominicanen. “Dat is een plechtig moment: je ligt languit op de grond en spreekt uit dat je de barmhartigheid van God en je medebroeders verlangt”, zegt Ansinger. “God liefhebben en je naaste zoals jezelf, de kern van het Evangelie, zit in die professie.”

Dominicanenleven uitproberen

Ansingers eeuwige geloften volgen op zijn tijdelijke geloften, die hij drie jaar geleden uitsprak. Voorafgaand aan die drie jaar leefde hij een jaar als novice met de dominicanen mee. “Je moet dat leven uitproberen, erin groeien en zien of het bij je past. In september zei ik dus eigenlijk ‘ja’ op een proces dat al jaren bezig is.”

https://www.kn.nl/abonnementen/

In die jaren bereidde hij zich voor op het leven als dominicaan. Zijn noviciaat bracht hij in het Engelse Cambridge door; in Nederland is dat geen optie omdat er te weinig mannen intreden. “Naar Cambridge gaan was een radicale beslissing en een grote uitdaging”, vertelt Ansinger. “Alles achterlaten doet iets met je. Als je jong bent, zijn je vrienden en vertrouwde omgeving een belangrijk fundament, naast Christus. Het noviciaat is dan een soort woestijnervaring: je neemt afscheid van je leven en valt terug op Christus.”

Groeien in liefde

Na zijn tijd als novice vertrok Ansinger naar Zwitserland om te studeren. Hebreeuws en andere ingewikkelde vakken moest hij in het Duits volgen: een pittige opgave. “Uitdagingen vormen je als mens; God wil ook dat je je ontwikkelt.”

Naast studeren was er in die tijd ook veel aandacht voor persoonlijke ontwikkeling. De dominicanen zijn sterk op de buitenwereld gericht; daarom is het belangrijk dat aanstaande broeders veel mensenkennis én kennis over zichzelf opdoen. “Als dominicaan leer je veel mensen kennen en daardoor word je toegankelijker. Je kunt niet naar mensen toe zonder feeling met mensen te hebben”, vertelt hij. “Vier jaar lang probeer je te groeien in liefde. Je leert jezelf kennen en van jezelf te houden, want alleen dan kan je ook je naaste liefhebben.”

“Als dominicaan leer je veel mensen kennen, dat maakt je toegankelijker. Je kunt niet naar mensen toe zonder feeling met ze te hebben.”
- Stefan Ansinger

Ansinger komt uit een katholiek gezin. Rond zijn tiende dacht hij al aan het priesterschap; toetreden tot de dominicanen kwam pas veel later op zijn radar. Na de middelbare school ging hij eerst Bestuurskunde studeren in Nijmegen. In zijn tweede jaar sloot hij zich aan bij de Katholieke Studentenvereniging Nijmegen. “Verschillende medestudenten uit die tijd waren aanwezig bij mijn professie.”

Bisschop Harrie

Wie ook aanwezig was op Ansingers professie, was bisschop Harrie Smeets van Roermond. Toen hij jonger was, bouwde Ansinger een hechte band op met de bisschop, die toen nog parochiepriester was in Venray, waar Ansinger is opgegroeid. “Bisschop Harrie was mijn geestelijk leidsman: hij begeleidde me en luisterde naar me.”

image
Bisschop Harrie Smeets, die een belangrijke rol speelde bij Ansingers ontwikkeling, was ondanks zijn ziekte ook bij de professie aanwezig. Foto: dominicanen.nl - Johan Wouters

Bisschop Smeets is vanwege zijn hersentumor ongeneeslijk ziek en verschijnt daarom bijna niet meer in het openbaar. Toch was hij bij Ansingers eeuwige geloften aanwezig: een bijzonder moment voor de nieuwe dominicaan. “Enkele weken voor mijn professie vertelde bisschop Harrie dat hij er niet bij kon zijn”, zegt Ansinger. “Maar ik kende hem langer dan vandaag: als hij echt wil, komt hij toch. Tijdens mijn professie zei mijn medebroeder Michael Magielse: ‘Kijk eens wie daar zit.’ Het was bisschop Harrie. Dat was een grote schok voor mij.”

De Roermondse bisschop blijft een groot voorbeeld voor Ansinger. “Na mijn familie heeft hij het meeste voor mijn roeping gedaan. Hij heeft het gezicht van een herder: een echte pastoor.”

Opgekloosterd

Tijdens zijn studie leerde Ansinger meer mensen met een priesterroeping kennen. In zijn derde studiejaar vertelde hij ten slotte aan zijn ouders dat hij priester wilde worden. “Mijn vader zei: dat had ik jou ook wel kunnen vertellen”, herinnert hij zich. “Ze waren totaal niet verrast. Wel drukte hij me op het hart om eerst nog mijn master te halen. Dat deed ik, ook al was het eigenlijk tegen mijn zin.”

“Ik heb wel eens gedacht: ik pak mijn koffers en ik ben hier weg, maar dat is een vlaag van waanzin als het even tegenzit.”
- Stefan Ansinger

Tijdens meeloopdagen op seminaries kwam hij erachter dat het priesterschap in een diocesane omgeving niet helemaal bij hem paste. Hij ging raad vragen bij Joseph Geelen, studentenpastor in Nijmegen. Geelen stelde hem voor om naar het religieuze leven te kijken, maar Ansinger was niet meteen overtuigd. “Ik kende alleen het stereotype beeld van broeders die ‘opgekloosterd’ zitten. Dat past niet bij mijn karakter, ik wil bij mensen zijn. Maar toen kreeg ik contact met een groep dominicanennovices in Engeland: gaandeweg ontdekte ik dat dat wel bij mij paste.”

Geen fundamentele twijfels

Twijfelen over zijn roeping heeft Ansinger nooit gedaan: daar is hij heel stellig in. “Vandaag zeggen mensen: bij geloven hoort twijfelen. Ik ben het niet met die uitspraak eens. Geloof en roeping zijn door God gegeven. Als God iets geeft, moet je daar niet aan twijfelen.”

Fundamentele twijfels waren er niet, maar natuurlijk waren er wel moeilijke momenten – die horen ook bij een roeping, denkt Ansinger. “Ik heb wel eens gedacht: ik pak mijn koffers en ik ben hier weg, maar dat is een vlaag van waanzin als het even tegenzit. Als het studeren niet lukt, als het even niet lekker loopt tussen jou en een medebroeder, als je zelf een emotioneel zware periode hebt: dat hoort er ook bij.”

https://www.kn.nl/donaties/

Andere jongeren die nadenken over hun roeping, raadt Ansinger aan om gewoon eens het een en ander in de praktijk te proberen. “Meld je bijvoorbeeld eens aan voor een stille dag, of ga een keertje op retraite. Een roeping is altijd een mysterie van God, helemaal begrijpen kunnen wij dat niet.”

Een traditie van eeuwen tegenover de waan van de dag

In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.

Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.

Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.