Zuster Joaquína werd begin 2000 naar een bergachtige regio in Mexico gestuurd om daar de inheemse bevolking te helpen. Zonder enige ervaring als verloskundige begon ze daar noodgedwongen te assisteren bij bevallingen. Honderden bevallingen verder weet ze één ding: “God wil echt wonderen verrichten.”
Op een koude dag in januari 2000 kwam zuster Joaquína Hernández Pereira aan in de bergachtige regio van Oaxaca in Mexico. Ze had een bijna onmogelijke missie voor de boeg.
Samen met een paar medezusters was zuster Joaquína naar de regio gestuurd door haar orde, de Dienaressen van Maria, die al sinds 1896 in Mexico aanwezig is. De opdracht: medische zorg verlenen in zes inheemse dorpen en de omliggende gebieden.
De zusters waren opgeleid als verpleegsters, maar de behoeften van de dorpelingen gingen hun opleiding ver te boven. “We moesten alles zijn: dokters, verpleegsters, genezers… alles”, vertelt zuster Joaquína.
Er was vooral een grote behoefte aan vroedvrouwen – een specialisme waarin zuster Joaquína geen ervaring had. Maar onverschrokken begonnen zij en haar medezusters baby’s ter wereld te brengen. Zuster Joaquína leerde al doende en werd een deskundige vroedvrouw.
“De vrouw kwam uit een dorp waar geen autowegen waren, dus ze moest komen lopen, maar ze had al veel ontsluiting”
Tweet dit!
Tijdens de eerste twee jaar die ze op het Mexicaanse platteland doorbracht, hielp ze bij de bevalling van 250 baby’s, vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Haar herinneringen aan deze bevallingen zijn extra aangrijpend nu ze lijdt aan terminale darmkanker.
In de ziekenboeg van haar klooster in Mexico-Stad vertelt zuster Joaquína over de meest gedenkwaardige bevallingen. Zoals de allereerste bevalling waarbij ze assisteerde. Die leerde haar meteen het onverwachte te verwachten.
“De vrouw kwam uit een dorp waar geen autowegen waren, dus ze moest komen lopen, maar ze had al veel ontsluiting”, aldus zuster Joaquína. Uiteindelijk konden dorpelingen de vrouw in een vrachtwagen zetten om haar naar de kliniek te brengen. Maar onderweg werd de baby deels geboren.
“De vrouw kwam bij ons aan met de benen en de romp van haar baby die naar buiten staken en het hoofdje dat nog in haar vastzat”, vertelt zuster Joaquína. Een gevaarlijke positie voor zowel moeder als kind. De zuster die bij zuster Joaquína was, greep meteen in en trok de baby er aan zijn kaak uit. Zowel moeder als kind keerden gezond terug naar hun dorp.
Niet alle vrouwen die zuster Joaquína hielp, waren blij om zwanger te zijn. In 2003 werd er een staatskliniek in het gebied gevestigd en die begon met het uitdelen van voorbehoedsmiddelen, waar de dorpelingen gretig gebruik van maakten.
Zuster Joaquína vertelt over een baby die ter wereld kwam met in zijn handje een plastic voorbehoedsmiddel in zijn zegevierende vuist. “Het was iets dat me erg aan het denken zette”, zegt zuster Joaquína. “De baby leek te zeggen: ‘Ik heb het gehaald! Hier ben ik!’”
Een ander verhaal dat haar is bijgebleven is dat van de vrouw die op een regenachtige dag naar de kliniek van de zusters kwam om te bevallen. Plotseling begon de vrouw te stuiptrekken terwijl haar bloeddruk omhoog schoot: zwangerschapsvergiftiging, een aandoening die dodelijk kan zijn voor moeder en kind.
In zo’n geval wordt een moeder meestal naar een operatiekamer gebracht voor een spoedkeizersnede. Maar het dichtstbijzijnde ziekenhuis lag op anderhalf uur rijden van de kliniek, langs smalle, bergachtige wegen. Maar er was geen andere optie, aldus zuster Joaquína. En dus vertrokken ze door de regen in een geïmproviseerde ambulance.
De chauffeur reed over de kronkelige wegen terwijl twee zusters achterin, onder wie zuster Joaquína, probeerden de vrouw en haar kind in leven te houden. De bestuurder zag de modderstroom pas toen het al te laat was en de ambulance raakte van de weg. “We gingen bijna de afgrond in. De ambulance kantelde en bleef half in de lucht hangen”, vertelt zuster Joaquína.
De zusters klommen uit de ambulance en verzamelden dorpelingen in de buurt, die hielpen om het voertuig weer op de weg te krijgen.
“Bij dit soort verhalen denk je: wauw, God wil echt wonderen verrichten.”
Tweet dit!
Negen uur nadat ze de kliniek hadden verlaten, kwamen de zusters en hun patiënte aan bij een ziekenhuis, helemaal onder de modder. Maar de ellende was nog niet voorbij, want het bleek een privékliniek. “Omdat we helemaal onder de modder zaten, wilden ze ons niet ontvangen”, vertelt zuster Joaquína. “Dus moesten we op zoek naar een andere plek voor de bevalling.”
Uiteindelijk werden ze opgevangen in een algemeen ziekenhuis waar de baby via een keizersnede ter wereld kwam. De moeder en het kind overleefden de bevalling, ondanks de lange reis naar het ziekenhuis en de bijna onmogelijke omstandigheden. “Bij dit soort verhalen denk je: wauw, God wil echt wonderen verrichten.”
Na 53 jaar in de gemeenschap zegt de 71-jarige zuster Joaquína dat ze dankbaar is voor elk deel van haar missie, zelfs de moeilijkste momenten. “In de zorg werken is op het moment zelf stressvol omdat je angst, zenuwen en zorgen hebt, maar als alles voorbij is, dank je God omdat je je realiseert dat Hij door jou heen werkt. We lachen om de goede dingen en we accepteren de slechte.”
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
