De Kleine Zusters van de Heilige Joseph vallen voortaan niet meer onder de verantwoordelijkheid van het bisdom van Roermond, maar rechtstreeks onder die van het Vaticaan. Twee weken geleden namen de zusters officieel afscheid met een Eucharistieviering in de kapel van hun klooster Huize De Berg in Heerlen.
“We zijn dankbaar voor de manier waarop we de afgelopen 150 jaar met de bisschoppen van Roermond hebben samengewerkt”, vertelt zuster Margret Dekker. Ze was tot vorig jaar de generaal-overste van de congregatie, een rol die ze 21 jaar lang vervuld heeft.
Blij zijn vooral de medezusters die in Afrika wonen, vertelt ze. “Voor de congregatie in Kenia en Tanzania was het gecompliceerd om onder de bisschop van Roermond te vallen”, legt ze uit.
Uiteraard was het voor de bisschop ook niet eenvoudig om een congregatie te besturen die over zoveel verschillende landen verspreid is. “Voor de structuur is het beter dat het nu onder het Vaticaan valt. Dat past ook bij het internationale karakter van onze congregatie.”
Wereldwijd zijn er bijna tweehonderd Kleine Zusters. Van hen wonen er 54 in Nederland. De meeste zusters leven in Kenia en Tanzania, een enkeling in China. In Indonesië was ook een tak van de congregatie actief, maar die is zo’n tien jaar geleden zelfstandig geworden.
De gemiddelde leeftijd van de Nederlandse zusters is negentig jaar. Dat klinkt oud, maar de zusters voelen zich nog jong, vertelt zuster Margret. “We leven regelmatig en gezond. Dat houdt ons jong.”
Fotogalerij: gebruik de pijltjes om te navigeren.
Van jonge aanwas is echter al heel lang geen sprake meer. “Voorlopig ziet het er ook niet naar uit dat er nieuwe zusters zullen intreden, ook al kun je nooit helemaal uitsluiten dat er weer een opleving zal komen. Dat is in de geschiedenis wel vaker gebeurd.”
De statuswijziging heeft daarom ook wel iets van een afscheid weg. “Ergens is het wel wat verdrietig”, zegt zuster Margret. “Gelukkig geven we toch de fakkel door en gaat ons werk verder in Kenia, Tanzania en China.”
Dat werk richt zich vooral op het ondersteunen van mensen die het het hardst nodig hebben. Onder het motto ‘helpen waar niemand helpt’ zetten de Kleine Zusters zich in voor onderwijs, zwakzinnigenzorg en pastoraal werk. Ze leven voornamelijk van de voorzienigheid.
“Wij heten niet vanwege onze lengte Kleine Zusters”, vertelt zuster Margret met een lach. “We heten zo omdat we ons klein maken voor anderen. Het is de vrouwelijke variant van ‘minderbroeders’.”
Klein of groot van stuk, voortaan zullen de zusters voor alle grote vragen naar het Vaticaan moeten.
