Paus Franciscus ontmoette maandag in het Vaticaan een netwerk van Europese religieuzen die strijden tegen mensenhandel en sprak over de “onverschilligheid” van de wereld ten opzichte van “deze moderne vorm van slavernij”.
Mensenhandel is “een misdaad tegen de menselijkheid”. Dat zei paus Franciscus vandaag tijdens een audiëntie met leden van RENATE (Religious in Europe Networking Against Trafficking and Exploition), een netwerk van Europese religieuzen die strijden tegen mensenhandel, met name prostitutie.
De paus onderstreepte de noodzaak om de maatschappij steeds opnieuw bewust te maken van het probleem, aangezien de wereld “een zekere onverschilligheid en zelfs begrip” heeft voor mensenhandel “Een neiging van velen om de andere kant op te kijken terwijl krachtige economische belangen en criminele netwerken aan het werk zijn.”
De leden van RENATE zijn in Rome voor een conferentie rond het thema ‘Ending trafficking begins with us’ (Het stoppen van mensenhandel begint bij ons). Die conferentie ging gisteren van start en duurt nog tot zaterdag 12 november.
Paus Franciscus noemde de handel in mensen “een van de meest pijnlijke open wonden, een moderne vorm van slavernij, die de waardigheid, een geschenk van God, aantast van zo veel van onze broeders en zusters”.
Er is al veel gedaan om de ernst en de omvang van het fenomeen te bepalen, zei de paus. Echter benadrukte hij ook dat er nog veel te doen staat, met name om bewustzijn voor dit probleem te vergroten in de publieke opinie.
Franciscus liet de religieuzen weten dat hij oog had voor de grote uitdaging waar zij voor staan om mensen ervan bewust te maken dat mensenhandel een groot probleem is, ook in Europa en “vooral vrouwen en kinderen” raakt. “Om die reden druk ik mijn grote dankbaarheid uit voor jullie inzet.”
De paus dankte de leden van RENATE echter in het bijzonder “voor jullie trouwe getuigenis aan het Evangelie van de barmhartigheid, zoals die tot uitdrukking komt in jullie inzet voor het opvangen en zorgen voor de slachtoffers”.
Franciscus benadrukte daarbij ook de “enorme en vaak stille inzet die jarenlang door religieuze congregaties, vooral vrouwelijke, is gedaan om te zorgen voor degenen die in hun waardigheid zijn aangetast en getekend door hun ervaringen”. (KN/VI)
