Tijdens de algemene audiëntie van 23 maart sprak paus Franciscus over het Paastriduüm.

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Onze overdenking over de barmhartigheid van God brengt ons vandaag bij het Paastriduüm. We gaan Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag beleven als belangrijke momenten die ons in staat stellen steeds meer door te dringen tot het grote mysterie van ons geloof: de Verrijzenis van onze Heer Jezus Christus.

Alles spreekt van barmhartigheid

Alles, gedurende deze drie dagen, spreekt van barmhartigheid, omdat het zichtbaar maakt tot hoever de liefde van God kan gaan. Wij gaan luisteren naar het verhaal van de laatste levensdagen van Jezus. De evangelist Johannes biedt ons de sleutel om de diepste betekenis ervan te begrijpen: “Voorheen hield Hij al van degenen die Hem in de wereld toebehoorden, maar nu zou Hij hun zijn liefde betonen tot het uiterste” (Joh. 13,1). De liefde van God is grenzeloos.

Ook de H. Augustinus zei vaak dat het een liefde is die “eindeloos tot het einde gaat”. God offert zich werkelijk geheel voor elk van ons en spaart zichzelf in niets.

De liefde die geen obstakels kent

Het mysterie dat wij aanbidden in deze Heilige Week is een prachtig verhaal over de liefde die geen obstakels kent. Het lijden van Jezus duurt tot het einde van de wereld, omdat het een verhaal is over de deelname aan het lijden van de hele mensheid en een permanente aanwezigheid in de gebeurtenissen van het persoonlijke leven van ons allemaal.

Samengevat, het Paastriduüm is de herdenking van een liefdesdrama dat ons de zekerheid schenkt dat wij nooit verlaten zullen worden in de beproevingen van het leven.

Witte Donderdag: Hij geeft zich aan ons

Op Witte Donderdag stelt Jezus de Eucharistie in, waarmee Hij tijdens het paasmaal vooruitloopt op zijn offerdood op Golgotha. Om de leerlingen de liefde te doen vatten die Hem beweegt, wast Hij hun de voeten, waarmee Hij hun nogmaals in eigen persoon het voorbeeld geeft hoe zij zelf zullen moeten handelen.

De Eucharistie is de tot dienstbaarheid geworden Liefde. Zij is de sublieme aanwezigheid van Christus die elke mens wil voeden, vooral de allerzwaksten, om hen in staat te stellen de weg van het getuigenis af te leggen door de moeilijkheden van de wereld heen.

En niet alleen dat. Door zichzelf als voedsel te geven, zegt Jezus dat wij moeten leren dit voedsel met anderen te breken, zodat het een ware communio van leven wordt met allen die in nood zijn. Hij geeft zich aan ons en vraagt ons in Hem te blijven om evenals Hij te doen.

Goede Vrijdag: de liefde op het toppunt

Goede Vrijdag is het moment waarop de liefde op het toppunt is. De dood van Jezus, die zich op het kruis overgeeft aan de Vader om de hele wereld te redden, geeft uitdrukking aan die liefde, die niet alleen liefde tot het einde is, maar ook liefde zonder einde. Een liefde die iedereen wil omvatten, niemand uitgezonderd. Een liefde die reikt tot alle tijden en tot alle plaatsen: een onuitputtelijke bron van redding waaruit wij, zondaars, allemaal kunnen putten.

Als God ons zijn opperste liefde heeft getoond in de dood van Jezus, dan kunnen en moeten ook wij, herboren in de Heilige Geest, elkaar liefhebben.

Stille Zaterdag: God zwijgt uit liefde

En ten slotte, Stille Zaterdag, dat is de dag van Gods stilte. Het moet een dag zijn van stilte, en wij moeten alles in het werk stellen om het ook voor ons echt een dag van stilte te laten zijn, zoals het dat destijds ook was: de dag van de stilte van God. Jezus die in het graf is gelegd, deelt met de gehele mensheid het drama van de dood.

Het is een sprekende stilte die uitdrukking geeft aan de liefde als solidariteit met allen die ooit verlaten zijn, maar naar wie de Zoon van God uitgaat om de leegte te vullen die alleen de oneindige barmhartigheid van God kan vullen. God zwijgt, maar Hij doet dat uit liefde. En op deze dag verandert de liefde – die zwijgende liefde – in verwachting van het leven in de Verrijzenis.

Laten we op Stille Zaterdag aan het volgende denken: dat het goed voor ons zou zijn om dan te denken aan de stilte van Onze-Lieve-Vrouw, “de Gelovige”, die in alle stilte in afwachting was van de Verrijzenis. Maria moet voor ons het icoon zijn van Stille Zaterdag. Laten we eraan denken hoe Maria die Stille Zaterdag heeft beleefd; in afwachting. Dat is de liefde die niet twijfelt, maar die hoopt op het woord van de Heer, dat zich op Pasen zich stralend manifesteert.

Mysterie van liefde en barmhartigheid

Het is allemaal een groot mysterie van liefde en barmhartigheid. Onze woorden zijn arm en ontoereikend om hier volledig uitdrukking aan te geven. Misschien kan de ervaring van een weinig bekende jonge vrouw ons helpen. Zij heeft prachtige pagina’s vol geschreven over de liefde van Christus. Haar naam was Juliana van Norwich; zij was analfabete, dit meisje dat visioenen kreeg van het lijden van Christus en die, nadat zij kluizenares was geworden, in eenvoudige maar diepgaande en intense bewoordingen de betekenis van de barmhartige liefde heeft beschreven.

Zij beschreef dat als volgt: “Toen vroeg Onze-Lieve-Heer me: ‘Ben je blij dat Ik voor je geleden heb?’ Ik zei: ‘Ja, Heer, en ik ben U daarvoor heel dankbaar; ja, goede Heer, wees gezegend.’ Toen zei Jezus, onze goede Heer: ‘Als jij blij bent, dan ben Ik dat ook. Voor jou te hebben geleden, is voor Mij een vreugde, een blijdschap, een eeuwige geluk; en als Ik nog meer kon lijden, zou ik het doen.’”

Zo is onze Heer Jezus, die tot elk van ons zegt: “Als Ik meer voor je zou kunnen lijden, zou Ik het doen.”

Grenzeloze liefde

Wat zijn dat toch een prachtige woorden! Zij maken het voor ons mogelijk om werkelijk de onmetelijke en grenzeloze liefde te vatten die de Heer voor elk van ons voelt. Laten we ons omwikkelen met die barmhartigheid die op ons afkomt; en laten we deze dagen terwijl we onze blik gericht houden op het lijden en de dood van onze Heer, in ons hart zijn grote liefde in ons hart ontvangen, zoals Maria op Paaszaterdag, in stilte in afwachting van de Verrijzenis. (Vert. BR)