Tijdens de algemene audiëntie van 3 augustus sprak paus Franciscus over zijn bezoek aan de Wereldjongerendagen in Krakau.
Lieve broeders en zusters, goedemorgen!
Vandaag zou ik kort willen terugblikken op de apostolische reis die ik de afgelopen dagen naar Polen heb gemaakt. De aanleiding voor deze reis waren de Wereldjongerendagen, 25 jaar na de historische editie in Czestochowa die kort na de val van het IJzeren Gordijn werd gevierd. In die 25 jaar is Polen veranderd, is Europa veranderd en is de wereld veranderd. En deze WJD zijn een profetisch teken geworden voor Polen, voor Europa en voor de wereld.
De nieuwe generatie jongeren, erfgenamen en voortzetters van de pelgrimage die begonnen werd door St.-Johannes Paulus II, heeft antwoord gegeven op de uitdaging van vandaag. Ze hebben het teken van hoop gegeven en dit teken heet broederschap. Want juist in deze wereld in oorlog is er behoefte aan broederschap, behoefte aan nabijheid, behoefte aan dialoog, behoefte aan vriendschap. En dat is het teken van hoop: wanneer er broederschap is.
We beginnen precies vanuit de jongeren die de eerste reden vormden voor de reis. Wederom hebben zij geantwoord op de oproep: ze zijn vanuit heel de wereld gekomen, een feest van kleuren, van verschillende gezichten, van talen, van verschillende verhalen. Ik weet niet hoe ze het doen: ze spreken verschillende talen, maar ze slagen erin elkaar te verstaan! En waarom? Omdat ze de wil hebben om samen op weg te gaan, om bruggen te bouwen, van broederschap.
Ze zijn ook met hun verwondingen gekomen, met hun vragen, maar vooral met de vreugde elkaar te ontmoeten; en wederom hebben ze een mozaïek van broederschap gevormd. Je zou kunnen spreken van een mozaïek van broederschap.
Een symbolisch beeld van de Wereldjongerendagen is de kleurrijke veelheid aan vlaggen waar de jongeren mee zwaaiden. In feite worden de vlaggen van de landen bij de WJD nog mooier. Ze “zuiveren zich” als het ware, en ook vlaggen van landen die met elkaar in conflict zijn wapperen naast elkaar. En dat is mooi!
Bij deze grote jubileumontmoeting van hen, hebben de jongeren van de wereld zo de boodschap van barmhartigheid omarmd om die overal verder te brengen in de geestelijke en lichamelijke werken.
Ik bedank alle jongeren die naar Krakau zijn gekomen! En ik bedank degenen die zich bij ons gevoegd hebben vanuit alle delen van de aarde! Want in heel veel landen zijn er kleine Wereldjongerendagen gehouden in samenhang met die van Krakau. Het geschenk dat jullie hebben ontvangen, wordt het dagelijkse antwoord op de roep van de Heer.
Een herinnering vol van liefde gaat uit naar Susanna, het Romeinse meisje uit dit bisdom dat in Wenen is overleden na te hebben deelgenomen aan de WJD. Dat de Heer, die haar zeker in de hemel heeft ontvangen, haar familie en vrienden mag troosten.
Tijdens deze reis heb ik ook het heiligdom van Czestochowa bezocht. Voor de icoon van de Madonna heb ik de gave ontvangen van de blik van de Moeder. Zij is op bijzondere wijze de Moeder van het Poolse volk, van die nobele natie die zo veel heeft geleden en die zich, met de kracht van het geloof en haar moederlijke hand, altijd weer heeft opgericht.
Daar, onder haar blik, begrijp je de geestelijke betekenis van de weg van dat volk, waarvan de geschiedenis op onlosmakelijke wijze is verbonden met het kruis van Christus. Daar raak je met de hand het geloof aan van het heilige gelovige volk van God, die de hoop bewaart door de beproevingen heen; en ook de wijsheid bewaart die het evenwicht vormt tussen traditie en vernieuwing, tussen herinnering en toekomst.
En Polen herinnert heel Europa er vandaag aan dat er geen toekomst kan zijn voor het continent zonder de waarden die er de basis voor vormden. De waarden die op hun beurt de christelijke visie van de mens in het centrum plaatsen. Tot die waarden behoort de barmhartigheid, waarvan twee grootse kinderen van het Poolse land de speciale apostelen zijn: de heilige zuster Faustina Kowalska en de heilige Johannes Paulus II.
En tot slot bevatte ook deze reis de horizon van de wereld, een wereld geroepen om een antwoord te geven op de uitdaging van een oorlog ‘in stukjes’ die haar bedreigt. En hier was de grote stilte van het bezoek aan Auschwitz-Birkenau welsprekender dan welk woord dan ook. In die stilte heb ik geluisterd, heb ik de aanwezigheid van alle zielen gehoord die daar zijn heengegaan; ik heb de compassie, de barmhartigheid van God gehoord, die enkele heilige zielen ook in die hel hebben weten te verspreiden.
In die grote stilte heb ik gebeden voor alle slachtoffers van geweld en oorlog. En daar, op die plek, heb ik meer dan ooit de waarde van de herinnering begrepen, niet alleen als herinnering aan gebeurtenissen uit het verleden, maar als waarschuwing en verantwoordelijkheid voor vandaag en morgen. Want het zaad van de haat en van het geweld huist niet in de groeven van de geschiedenis.
En te midden van die herinnering aan oorlogen en zo veel verwondingen, aan zo veel doorstane pijn, zijn er ook zo veel mannen en vrouwen van vandaag die te lijden hebben onder oorlogen, zo veel van onze broeders en zusters. Kijkend naar die wreedheid, in dat concentratiekamp, dacht ik meteen aan de wreedheden van vandaag, die eender zijn: ze zijn niet samengebracht zoals op die plek, maar overal ter wereld. Deze wereld die ziek is door wreedheid, pijn, oorlog, haat, verdriet. En daarom vraag ik jullie altijd om gebed: dat de Heer ons dat de vrede geeft!
Voor dit alles bedank ik de Heer en de Maagd Maria. En ik druk opnieuw mijn dankbaarheid uit aan de president van Polen en aan de andere autoriteiten, aan de aartsbisschop van Krakau en aan alle Poolse bisschoppen. En aan al degenen die, op duizenden manieren, dit evenement mogelijk hebben gemaakt, al degenen die een teken van broederschap en vrede hebben geschonken aan Polen, aan Europa en aan de wereld.
Ik wil ook de jonge vrijwilligers bedanken die gedurende meer dan een jaar hebben gewerkt om dit evenement te realiseren. En ook de media, degenen die werken voor de media: heel veel dank dat jullie ervoor gezorgd hebben dat deze Jongerendagen te zien waren in heel de wereld. En daarbij kan ik Anna Maria Jacobini niet vergeten, een Italiaanse journaliste die daar, onverwacht, overleed. Laten we ook voor haar bidden: zij is overleden bij het uitvoeren van haar taak.
Bedankt!
Katholiek Nieuwsblad was erbij in Krakau en deed via de berichtgeving op deze site en de blogs van Laetitia Verbeiren en Janneke Al verslag van het grootste jongerenevenement ter wereld.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
