Drukbezette moeder Nathalie De Clerck beseft dat wie rust wil, niet zozeer Jezus’ juk moet aanvaarden, maar wel vol overtuiging moet proberen om zich zijn zachtmoedigheid en nederigheid eigen te maken.
Ieder van ons heeft de missie om mensen te begeleiden naar Christus. In de columnserie Moderne apostelen staat Paul Graas stil bij de verantwoordelijkheid die we allemaal hebben om de blijde boodschap te verkondigen: samen als Kerk en iedereen persoonlijk.
Aan het begin van het nieuwe jaar denkt Peter van Duyvenvoorde na over wat een zonde is. “Was ik daar bezig een zondig mens te zijn? Ik weet het niet?”
Als ik je zou vragen je de kindertijd van Jezus voor te stellen, zou je je Hem waarschijnlijk inbeelden als een baby in de kribbe. Maar heb je ooit overwogen dat Christus ook ooit een tiener was?
De weken voor Kerstmis zijn vaak hectisch, terwijl het eigenlijk een tijd van wachten en afzien is. Begin daarom elke dag met de vraag: waarop wacht je?
“’Geef ons heden ons dagelijks brood.’ Hoe vaak bidden wij dit niet zonder erbij stil te staan wat we vragen? Misschien is dat omdat we zelf niet echt iets tekort komen. Voor veel mensen die ik ken, ligt dat anders”.
De dochter en pleegzoon van Nathalie De Clerck ontfermen zich maar wat graag over alle kriebelbeestjes. Dat zorgt soms voor koude rillingen, maar eigenlijk zijn ze Gods helpertjes.
De Nederlandse bisschoppen praten op het ad limina-bezoek in Rome over de zorgwekkende staat van de Kerk in ons land. Tegelijkertijd zijn de groeikansen voor de Kerk enorm: de behoefte aan zingeving is groter dan ooit. Lukt het om de deuren open te gooien?
