Waarom de christenen in het Midden-Oosten niet als onpartijdig worden gezien in het Israëlisch-Palestijns conflict.
In 1974 werd een aartsbisschop uit Syrië opgepakt in Israël en veroordeeld voor wapensmokkel voor de PLO. Hilarion Capucci kreeg later gratie na interventie door paus Paulus VI en stierf in 2017.
Deze historische voetnoot schiet je te binnen bij een nieuwe oproep tot vrede in het Heilig Land door drie gepensioneerde kerkleiders, onder wie de katholieke oud-patriarch Michele Sabbah. “Het Heilig Land staat in brand, zijn heiligheid moet hersteld worden”, schrijven ze. “Gods land vraagt alle Kerken, regeringen en mensen van goede wil om een eind te maken aan deze tragedie.”
Hun verklaring is opgezet als onpartijdige, pastorale hartenkreet. Ze benadrukken dat Israël veiligheid moet hebben en Palestina onafhankelijkheid en sporen aan het vredesproces niet te vergeten in coronatijd.
De meeste Israëli’s echter, zullen de oproep niet als apolitiek opvatten. De drie schrijven als “Arabische christelijke Palestijnen”, en ieder woord daarin is belangrijk: ze zijn zeker christenen, en duidelijk ook Arabieren. Vanuit politiek oogpunt zijn ze Palestijn, en bekijken het conflict dus primair door Palestijnse ogen.
Voor katholieke bisschoppen in de regio is die natuurlijke neiging om meer met een kant te sympathiseren, lang verscherpt doordat ze in een sinds de jaren zestig geradicaliseerde islamitische omgeving leven. Voor hele generaties zijn ‘het Westen’ en zijn symbolen, waaronder zijn belangrijkste godsdienst, synoniem aan kolonialisme. Het ligt voor de hand dat leiders soms druk voelen om nog ‘meer Arabier’, ‘meer Palestijn’ te zijn, om te tonen dat autochtone christenen geen import zijn die westerse belangen vertegenwoordigen. Capucci was er een extreme uiting van.
“Het Heilig Land staat in brand. Gods land vraagt alle Kerken, regeringen en mensen van goede wil om een eind te maken aan deze tragedie”
Tweet dit!
Dat maakt het voor Israëlische diplomaten en beleidsmakers, laat staan voor het publiek, vaak lastig hen als neutrale scheidsrechters te zien. Dat de drie de belangrijkste reden voor de huidige impasse zoeken in “de Israëlische militaire bezetting en kolonisatie van Palestina”, verandert dat waarschijnlijk niet. Noch doet hun verwijzing naar het Kairos-document uit 2009 dat, dat oproept tot verzet tegen de Israëlische bezetting.
Dit alles heeft niets te maken met gelijk of ongelijk, maar met hoe de dingen waarschijnlijk opgevat zullen worden.
De situatie in het Midden-Oosten is onzeker; als Israël een groot deel van de Westelijke Jordaanoever en de Jordaanvallei annexeert, is volgens sommige experts een toekomstige Palestijnse staat niet levensvatbaar. De kans op hervatting van het vredesproces lijkt daarmee verkeken. Het is dan de vraag welke katholieke leiders met gezag aan beide kanten kunnen helpen om dit af te wenden.
‘Meer balans’ was zeker een reden voor paus Franciscus om mgr. Pierbattista Pizzaballa in 2016 te benoemen in Jeruzalem: een Italiaan, geen Arabier, met banden met beide kanten.
Als de wereld ooit behoefte had aan de opvatting van de scherpste kerkelijke geesten over het Heilig Land, dan is het nu. Want wat je verder ook denkt van de verklaring, de patstelling een “tragedie” noemen, is ongeveer zo onpartijdig als je kunt zijn. (Vertaling Peter Doorakkers)
Deze analyse verscheen eerder op cruxnow.com.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
