Een week voor Kerstmis was de kerststal voorbereid in onze parochie in Chabarovsk. Zoals vaker op zondag waren er kinderen aanwezig, die graag een helpende hand toereiken met het opzetten van de kerstdecoraties.
Pater Geovanny had hun verteld dat we met Kerstmis de verjaardag van Jezus zouden vieren. Daar hadden de jongens wel oren naar. Verjaardagsfeestjes betekenen immers taart! En welk kind houdt nu niet van taart?
De vraag ging de kring rond: “En krijgen we dan ook taart?” Eerlijk gezegd waren onze missionarissen er niet zo zeker van, want het beschikbare geld was opgegaan aan kleine cadeautjes voor iedereen; voor taart was er niets meer overgebleven. De kinderen waren teleurgesteld door dit slechte nieuws. Hoe was het mogelijk de verjaardag van Jezus te vieren zonder taart?
Het werd kerstavond en het was tijd om het kerstkindje in de kribbe te leggen. De zusters dachten dat de paters het kleine beeldje van het Jezuskind verstopt hadden en de paters dachten dat de zusters hem ergens neergelegd hadden.
Paniek! Waar was het Jezuskindje? Vitia en zijn vriendjes zouden op kerstavond in de parochie blijven slapen, maar zonder taart zou het niet hetzelfde zijn. Hadden zij het beeldje van het kindje Jezus misschien gezien? De blikken over en weer van de kinderen vertelden genoeg. Waar is het Jezuskindje?
Vitia, een echte wijsneus, zei dat als er een verjaardag is, de moeder altijd voor taart zorgt. Jezus heeft zich verstopt, want Hij wil dat zijn Moeder voor Hem een taart gaat kopen. Pater Geovanny antwoordde: “Nee, voor de inkopen zorgt de heilige Jozef, hij is de man van het huis.
Jullie moeten de taart aan hem vragen!” Vitia stapte direct op de heilige Jozef af en en plein public sprak hij zijn taartwens uit. Het was immers voor de verjaardag van Jezus!
“Hoeveel mensen hebben het nodig om het vertrouwen te herwinnen in relatie tot de ander?”
Tweet dit!
Even later kwam een parochiaan binnen die ver weg woont en niet vaak kan komen. Hij was vroeger gekomen, om te biechten voor de heilige Mis en zo met een rein hart het kerstfeest te kunnen vieren. Aansluitend gaf hij Pater Geovanny een gift, om iets extra’s voor de kinderen te kopen.
Ongetwijfeld, de heilige Jozef draagt zorg voor de inkopen! De taart werd snel gehaald en het beeldje van het kindje Jezus kwam tevoorschijn, om nog net voor het beginnen van de nachtmis een plaatsje in de kerststal te krijgen.
Iedere kerstnacht mogen wij weer getuigen zijn van de gave en het mysterie dat de mensheid al 2025 jaar in de ban houdt. Jezus verrast ons telkens weer. Hij leert ons tastbare goede gaven te geven, opdat wij de hoop in de harten van onze medemens niet teleur zullen stellen. Hoeveel mensen hebben het nodig om het vertrouwen te herwinnen in relatie tot de ander?
Onze Vitia, die uit een gebroken gezin komt, speelde vader, moeder en kind tegen elkaar uit, om uiteindelijk iedereen te laten ervaren hoe tastbaar God zich tot gave kan maken. Moge het aankomend Heilig Jaar de vreugde in de mensenharten herstellen, evenals het vertrouwen in de Mensgeworden Liefde: Jezus, de hoop die niet teleurstelt!
Madre Anima Christi is missionaris in Rusland. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
