“Meester, ik voel me een beetje ziek.” Denise glimlacht maar haar ogen staan glazig en ze heeft een rode kleur. Ik voel mijn hart even stilstaan. Ik ben niet anders dan alle andere Nederlanders: ook ik ben bang voor deze ziekte en voor besmetting.
Het is maandag 23 maart, 3 uur ’s middags: de kinderen van groep 8 mogen wat extra schriften, leesboeken en vullingen ophalen, zodat ze niet zonder komen te zitten.
Op vrijdag 13 maart – 2 dagen voor het kabinet de sluiting van alle scholen zou bevelen – hebben onze ouders een brief ontvangen waarin ons bestuur aankondigde dat de school nog dat weekend zou sluiten.
“De grootste uitdaging dezer dagen: de moed er bij de kinderen inhouden”
Tweet dit!
Het is onmogelijk om het onderwijs goed voort te zetten als de helft van de medewerkers en van de kinderen thuis moet blijven vanwege snotteren of verkoudheid. Bovendien hebben we zorgen om de gezondheid van ons allemaal.
Maandag 16 maart zitten we met het team in vergadering om het onderwijs in te richten. In de gymzaal, zittend op turnbanken, want alleen daar kunnen we voldoende afstand houden. Bob belt in van op afstand, want hij is grieperig.
Het is onwerkelijk allemaal, ook voor ons, maar tegelijkertijd moet de dag erna het online-onderwijs op poten staan. We kunnen de kinderen, in deze moeilijke tijd, niet te lang laten wachten.
Dát blijkt dezer dagen de grootste uitdaging: de moed er bij de kinderen inhouden. We merken en horen van ouders dat voor de kinderen het contact met elkaar en met de juf of meester van vitaal belang is om niet tegen de muur op te kruipen thuis.
“Onderwijs is meer dan kennisoverdracht, het is de communicatie van de ene persoon tot de andere”
Tweet dit!
Twee keer per dag ontmoet de klas elkaar via videoverbinding, voor de dagopening en uitleg, en voor evaluatie en afsluiting. Daarnaast spreken de leerkrachten elk kind afzonderlijk eens per twee weken.
Het is alles wat we kunnen, maar het is eigenlijk niet genoeg: hebben we ooit beseft hoe belangrijk fysieke nabijheid is? Het wordt ons duidelijk dat e-learning – leren op afstand via video – het klassikale onderwijs nooit echt zal kunnen vervangen. Onderwijs is meer dan kennisoverdracht: het is echt de communicatie van de ene persoon tot de andere en vice versa. Daar hoort een lichamelijke component bij.
De moed erin houden – dat is ook voor onszelf van levensbelang, zoals ik merk aan mijn eigen angst. Waar halen wij de moed vandaan die we aan de kinderen willen communiceren?
“Juf, mag ik mijn spreekbeurt over het ziekenhuis nog doen?”, vraagt Janine. Dat moet dan via videoverbinding. Eigenlijk zou een ambulance van het Jeroen Bosch Ziekenhuis, waar haar moeder werkt, naar school zijn gekomen. Dat kan nu natuurlijk niet, maar Janine mag wel een echt beschermingspak met mondkapje showen voor de camera.
“Elk kind wil graag aan de anderen laten zien wat het thuis doet, wat het heeft gemaakt of geleerd of meegemaakt”
Tweet dit!
“Ik mis jullie echt heel erg!”, zegt Clara. Ze is enig kind en heeft een chronische ziekte waardoor ze extra voorzichtig moet zijn. Haar ouders en zijzelf zitten al weken in strikte quarantaine. Tijdens de kerstviering, in december, was ze er niet bij omdat ze in het ziekenhuis lag. Toen al liet ze ons voelen hoe belangrijk we voor haar waren. Nu voelen we allemaal wat zij toen voelde.
Elk kind wil graag aan de anderen laten zien wat het thuis doet, wat het heeft gemaakt of geleerd of meegemaakt. We merken dat ook wij de behoefte hebben om met de anderen te delen, en dat missen: we willen niet alleen zijn. En ziekte, besmetting, betekent een dreiging van nog meer eenzaamheid.
“Juf, ik zie voor het eerst de paus!”, zegt Vera. Het is 25 maart, Maria Boodschap, en de paus heeft alle christenen gevraagd om zich met hem te verenigen in het bidden van het Onze Vader. Groep 5/6 kijkt ernaar en bidt mee via een onlineverbinding.
Vera, atheïstisch, vroeg enkele weken geleden – de school was nog gewoon open – heel verdrietig aan mij wat ‘God’ was: “Sommige meisjes in de klas zeggen dat ze er alles van weten, dat God het allerbelangrijkste is, maar ik weet helemaal niet wat God is.” Nu straalt ze omdat ze iets van onze ervaring kan zien.
En haar stralende gezicht helpt ons beter te beseffen hoe bijzonder dit moment is. Want wij hebben de paus, en elkaar, en samen zijn we van Hem. Dus zijn wij niet alleen. Zelfs niet – vooral niet – als het moeilijk wordt.
Laurens Peeters is directeur van Basisschool Misha de Vries in Vught.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
