De meeste echt serieuze problemen waar onze samenleving mee kampt, zijn meteen de meest ongrijpbare. Ziekte en criminaliteit zijn duidelijke voorbeelden. Maar denk ook aan ongelijkheid of aan de gruwel van (kinder-)misbruik. Ze maken ons terecht woest, maar met die woede kunnen we weinig, want die lost het probleem niet op…
De al te menselijke reactie is om zich af te reageren, de woede op een zondebok te richten. Kortom, een boksbal te zoeken. Vaak is dat een abstractie, een gezichtloze instantie van booswichten, zoals ook een boksbal gezichtsloos en abstract is: ‘de politiek’, ‘de elite’, en ja, ook ‘de Kerk’.
“De Kerk is als de boksbal op de kermis – niet zozeer bedoeld om je op af te reageren, maar ook om aan de omstanders te laten zien hoe stoer je wel niet bent”
Tweet dit!
Die laatste is een heel dankbare boksbal, niet in de laatste plaats omdat zij een lange historie heeft met daarin de onvermijdelijke zwarte bladzijden, en ook omdat veel mensen er zelf weinig meer mee ophebben. Dat maakt de Kerk zo ongeveer tot de boksbal op de kermis – die niet zozeer bedoeld is om je op af te reageren, maar ook om aan de omstanders te laten zien hoe stoer je wel niet bent. Met die air loopt filmmaker Paul Verhoeven nu ook overal af te geven op de katholieke Kerk, met zijn sensatiefilm Benedetta. Laat de kermisbellen en de bioscoopkassa’s maar rinkelen.
Maar in werkelijkheid gaan achter al die gezichtloze boksballen waar we onze frustraties op uitleven wel degelijk echte mensen schuil. Wie er op afgeeft, lijkt zich de Kerk voor te stellen als een kil kliekje gemijterde oude mannen, even heerszuchtig als wereldvreemd.
Maar in werkelijkheid raken ze er een bont gezelschap mee van mannen en vrouwen, jong en oud, van alle rangen en standen, die weinig met elkaar gemeen hebben behalve dat ze zich op een of andere manier een deeltje van dat lichaam van Christus voelen. En die zich steeds maar weer moeten verdedigen tegen de aantijging dat zij behoren tot een club van vrouwenhaters en kindermisbruikers.
Naar aanleiding van de vreselijke misbruikschandalen in Frankrijk drukte de Volkskrant onlangs een ingezonden brief af met als strekking: ‘als een motorclub voortdurend misdaden pleegt kan de rechter die verbieden, waarom doen we dat met de katholieke Kerk dan niet?’
Je kunt er boos om worden, je kunt in de lach schieten of meewarig het hoofd schudden om zo veel onnozelheid. Maar we kunnen ons misschien beter deze wijze woorden herinneren: “Als iemand u vordert een mijl met hem te gaan, ga er dan twee met hem” (Mt. 5, 41) Loop met de critici op, zie en laat zien dat de neuzen uiteindelijk dezelfde kant op staan. We hebben allemaal pijn van dat afgrijselijke misbruik, dat overal voorkomt en niet louter in de Kerk, we voelen ons allemaal machteloos.
De Kerk de grote boeman maken, is te gemakkelijk en miskent de ware aard van het probleem. Natuurlijk kun je volop kritiek leveren op wat onze geloofsgemeenschap allemaal verkeerd gedaan heeft. Maar je kunt ook het nodige leren van de poging er iets aan te doen. Immers: dat we dat van dat Franse misbruik weten, is omdat de Kerk er zélf onafhankelijk en diepgravend onderzoek naar liet doen. Kom daar maar eens om bij de gemiddelde motorbende.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 42. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
