De coronamaatregelen zijn te streng/niet streng genoeg. De media maken ons te bang/niet bang genoeg. Andere mensen zijn te laks/te krampachtig. Haalt u vooral door wat u niet van toepassing acht.
Dergelijke tegenstrijdige geluiden hebben we de voorbije tijd volop gehoord, en ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben ze inmiddels goed beu. Ik merk dat ik dit onvermijdelijke onderwerp mijd. Dat ik wegzap, doorblader, het gesprek op een luchtiger onderwerp breng.
Maar we moeten het er over blijven hebben met z’n allen, of we het nou leuk vinden of niet. Van dat virus zijn we nog lang niet af, de teugels worden weer aangehaald, nieuwe maatregelen worden afgeroepen.
Op de radio hoorde ik een deskundige spreken over ‘metaalmoeheid’ bij mensen wat de acceptatie van alle maatregelen betreft. Misschien een wat curieuze woordkeuze, maar we snappen denk ik allemaal wel wat hij bedoelt.
Metaalmoeheid ontstaat wanneer het materiaal voortdurend onder druk staat, of heen en weer wordt bewogen. Ook dat zullen we herkennen: we horen en lezen zo veel dat ons verontrust en verwart, dat ons op steeds weer andere gedachten brengt.
Als zelfs de deskundigen en beleidsmakers het niet eens kunnen worden met elkaar, wat moeten wij gewone stervelingen er dan nog van vinden? Onze meningen zwenken zo heen en weer als een mast in de wind. Het is niet verwonderlijk dat er steeds meer kabels knappen, dat er mensen zijn die zeggen, al dan niet met hashtag: ik doe niet meer mee.
Hoe begrijpelijk dergelijk coronacynisme ook is, christelijk bezien is het eigenlijk geen optie. We kunnen er van alles van vinden, maar we kunnen niet ‘niet meedoen’. Menszijn is meedoen – desnoods met tegenzin, maar toch. Je kunt je vraagtekens hebben bij het nut van een mondkapje dragen of anderhalve meter afstand houden, maar eenmaal onder de mensen hebben we eigenlijk geen keuze.
We doen mee, al is het maar ‘om van het gezeur af te zijn’ – of beter: omdat we ook onze eigen bedenkingen en meningen niet voortdurend op de voorgrond willen plaatsen, en enige bescheidenheid koesteren over wat we écht weten en begrijpen. Je weet inderdaad maar nooit…
Precies die berusting kan ons helpen de metaalmoeheid te voorkomen. Wat zouden we ons ergeren aan mensen die te laks of te krampachtig zijn, waarom winden we ons op over tegenstrijdige berichten of onduidelijke maatregelen?
We kunnen het beter bij onszelf houden. Doen wat we kunnen, hoe weinig dat ook is. Doen wat er van ons gevraagd wordt, hoe moeilijk dat ook is. Van cynisme is nog nooit iemand beter geworden.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
