Irissen met “stampers als koralen” en een varen die “haar blaren rolt als een leguanentong”: in het prachtige nummer Mooi bezingt de in 2013 overleden kleinkunstenaar Maarten van Roozendaal allerlei natuurwonderen. Bij wijze van refrein verzucht hij: “Ach, ik ben goddank dus nog een keer een jonge lente waard!”
Dat is een verzuchting die ik zelf ook regelmatig slaak, ongeacht het seizoen. Ik ga vaak en graag de natuur in en wat ik daar tegenkom – de vermiljoenen schittering van een klaproos, zwermende boerenzwaluwen boven versgemaaid hooiland, de engelachtige zweefvlucht van een ooievaar – bezorgt me vaak een moment waarop ik God heel oprecht ervaar. De natuur bevat zo veel wonderschone schepselen dat er wel een goede en liefdevolle Schepper moet zijn die daar verantwoordelijk voor is, denk ik dan.
Op 1 september begint de Scheppingsperiode, een ruime maand waarin de Kerk bijzondere aandacht heeft voor onze relatie met de aarde. Heel wat parochies en zeker kloosters besteden inmiddels aandacht aan deze themaperiode, bijvoorbeeld met bezinningswandelingen in de natuur of door in de voorbede tijdens de Mis voor de aarde te bidden.
Toch zijn er ook katholieken die het onzin vinden, stilstaan bij de natuur, de aarde en klimaatverandering in de kerk. Met die “linkse hobby” (als natuurbehoud een linkse hobby is, wat is dan een rechtse hobby? Recreatief asfalteren?) hoort de Kerk zich niet bezig te houden: die zou zich beter bekommeren om de zielen van de mensen, is de kern van hun argument.
Hoewel zijn voorgangers Benedictus en Johannes Paulus ook al aandacht voor groene thema’s hadden, krijgt met name paus Franciscus vaak uitbranders in dit genre, waarschijnlijk omdat hij de eerste paus is die zich zo expliciet heeft uitgesproken over klimaatverandering, onder meer in zijn encycliek Laudato si’ en in zijn apostolische exhortatie Laudate Deum.
Wordt de Kerk te veel een ‘werelds’ instituut als zij zich bezighoudt met maatschappelijke thema’s als natuurbescherming en klimaatverandering? Welnee! De Kerk is al eeuwen betrokken bij zaken die niet tot haar spirituele kerntaak behoren. Denk bijvoorbeeld aan de talloze ziekenhuizen en scholen die door religieuzen gerund worden, of het vele ontwikkelingswerk waar de Kerk aan bijdraagt.
Het wordt heel vanzelfsprekend gevonden dat de Kerk zieken verzorgt en hongerige mensen voedt – dat zijn tenslotte werken van barmhartigheid. Maar zorgen voor de aarde is óók een werk van barmhartigheid: in 2015 voegde paus Franciscus dat achtste werk aan het bekende rijtje toe.
Misschien is dat werk ook het belangrijkste, want klimaatverandering en natuurvernietiging jagen andere problemen aan: hoe meer mislukte oogsten, natuurrampen en milieuvervuiling, des te meer hongerigen gespijsd, ontheemden geherbergd en zieken verzorgd moeten worden.
Daarom is het te hopen dat de komende Scheppingsperiode ten volle beleefd wordt. God heeft ons een prachtige aarde gegeven – daar mogen we Hem gerust eens extra voor danken.
 |
Lees meer!Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
