Sluiting dreigt voor Ons’ Lieve Heer op Solder nu een subsidieaanvraag bij het Amsterdams Fonds voor de Kunsten is afgewezen. Dit Amsterdamse museum in een voormalige schuilkerk is niet de enige: een waslijst aan culturele instellingen kreeg de voorbije weken slecht nieuws toen de fondsen hun meerjarenbesluiten bekend maakten.
Het bleek een regelrechte kaalslag voor de cultuursector. Het genoemde Amsterdamse fonds kon slechts 115 van de 206 aanvragen honoreren. Bij het landelijke Fonds Podiumkunsten was de uitkomst nog erbarmelijker: van de 202 aanvragen werden er slechts 78 gehonoreerd. Daar visten ook een aantal gezelschappen gespecialiseerd in oude religieuze muziek, zoals Wishful Singing en Cappella Pratensis, achter het net.
Extra zuur is het dat alle genoemde voorbeelden aanvankelijk wel een positief advies hadden gekregen. Maar toen het geld daadwerkelijk verdeeld moest worden, was de koek op. Daar kunnen de fondsen in kwestie natuurlijk ook weinig aan doen, die moeten het vaak ook maar zien te rooien met de centen die ze van de overheid mogen verdelen.
En in dit land van de kruideniers en dominees (ook oververtegenwoordigd bij onze beleidsmakers) wordt cultuur helaas al snel als ‘extraatje’ gezien, als franje, waar je in tijden van schaarste dus als eerste op beknibbelt.
Het is vervolgens wel interessant om te zien, hoe de fondsen bepalen wie er wel en wie geen subsidie krijgen. Wie de subsidiebesluiten van beide genoemde fondsen doorleest, ziet eerst de nodige paragrafen over ‘artistieke kwaliteit’. Maar die is eigenlijk over de gehele linie zeer goed, zo is de unanieme conclusie. Dus daar hangt het al dan niet toekennen van subsidie niet van af.
Waarvan dan wel? Dan citeert men vrij vage criteria als ‘betekenis’, ‘inbedding’ en ‘publieksfunctie’. Wie nog verder doorleest in dit weinig artistieke fondsenproza komt vervolgens veelvuldig termen als ‘inclusie’ en ‘diversiteit’ tegen.
“Dat plichtmatige zoeken naar nieuwe doelgroepen – jonger! veelkleuriger! – verlamt onze cultuursector”
Tweet dit!
Culturele instellingen, zo lijkt de leidende gedachte, moeten een ‘nieuw’ en vooral ook ‘diverser’ publiek aanspreken. En tja, dan staan culturele initiatieven gericht op religieus erfgoed bij voorbaat 10-0 achter, hoezeer ook zij ongetwijfeld hun best doen om nieuwe doelgroepen aan te boren.
Dat plichtmatige zoeken naar nieuwe doelgroepen – jonger! veelkleuriger! – verlamt onze cultuursector. In multicultureel Tilburg-Noord smijt de Europese Unie 4,2 miljoen euro tegen een kunst- en cultuurproject voor straatjongeren aan.
De Volkskrant nam laatst de moeite om met het doelpubliek zélf te gaan spreken, en die jongens zeiden vrij letterlijk: wij willen helemaal geen kunstproject, help ons liever aan een baan. Kortom, dat jonge, veelkleurige publiek zit er helemaal niet op te wachten, en geef ze eens ongelijk.
Natuurlijk komen die jongeren niet in een museum voor religieus erfgoed of bij een opvoering van repertoire van Josquin Desprez. Maar hopelijk over een paar decennia wél, als je ze nu een goede opleiding en baan kunt geven.
Dat is een prima reden om juist ook die cultuuruitingen in stand te houden die géén jong, hip en veelkleurig publiek trekken.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
