“Een judaskus” noemde een VVD’er het besluit van ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers om niet meer in een coalitie met Mark Rutte te gaan zitten. De woordkeuze is interessant, en niet toevallig natuurlijk. Nooit eerder ging politiek Den Haag zo religieus de Paasdagen in – “dagen van bezinning” noemde men die in parlementaire kringen.
De liberalen maakten er hun eigen passiespel van, met Mark Rutte als Jezus, die verraden en gekruisigd werd om enkele dagen later weer te herrijzen. Althans, dat was toch de hoop van de liberalen, want zoals voor elke ‘verlosser’ geldt ook voor Rutte: ze hebben er maar eentje van, er bestaat niet zoiets als een adjunct-messias.
“Als er één iemand een judasstreek geleverd is, dan is het Pieter Omtzigt wel”
Tweet dit!
Er is op de beeldspraak natuurlijk het nodige af te dingen. Als er de afgelopen weken één iemand een judasstreek geleverd is, dan is het Pieter Omtzigt wel. Rutte deed nota bene maar weinig moeite om er een geloofwaardig excuus voor te bedenken. Dat Omtzigt met een ironisch mondkapje (‘functie elders Kamerlid’) terugkeerde op het Binnenhof was het enige echte verrijzenismoment. Maar nee, het een passiespel noemen, is sowieso te veel eer. Het is eerder een soap, een klucht, die het toch al broze vertrouwen in de politiek nog verder heeft beschadigd.
Midden in de Goede Week vond in Den Haag de wisseling van de wacht plaats; oude Kamerleden zwaaiden af, nieuwe stonden te trappelen… Tussen alle vriendelijke dankwoorden die daarbij gesproken werden, liet een enkeling het ook niet na om teleurstelling te laten doorschemeren. Scheidend GroenLinks-Kamerlid Wim-Jan Renkema bijvoorbeeld hekelde de publiciteitszucht en geldingsdrang van menig collega. “Ik vind dat we in Den Haag te veel bezig zijn met oppervlakkigheden”, had hij zich laten ontvallen.
De door de Fraters van Tilburg geïnitieerde Beweging van Barmhartigheid maakte onlangs bekend een ‘stoomcursus barmhartigheid’ aan te bieden aan Kamerleden. Een ludieke actie misschien, en het is maar de vraag of er veel parlementariërs aan deel zullen nemen. Maar alleen al als signaal is de actie serieus te nemen. Veel mensen hunkeren naar een geloofwaardige politiek, gebaseerd op solide principes – niet enkel een vlotte babbel en mediagenieke oneliners.
De CU heeft het enige juiste gedaan door deelname aan een vierde kabinet-Rutte uit te sluiten. Segers sprak in het Nederlands Dagblad terecht van “een cultuur die niet deugt, van macht die geen tegenmacht duldt”. Dat is klare taal, een goed voorbeeld van geloofwaardige politiek. Segers wist heel goed dat hij de formatie hiermee in een impasse zou brengen. “Ik heb geen idee hoe je de scherven kunt lijmen”, zei hij ook, maar het werken aan een “andere politieke cultuur” vond hij terecht zwaarder wegen.
“Zalig die niet zien en toch geloven”, heet dat in de taal van de schriftlezing van komende zondag, nota bene barmhartigheidszondag. Eerlijke politiek: zo vaak zien we slechts het tegendeel, maar we mogen er toch op hopen en vertrouwen dat het mogelijk is.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 14. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
