In de Volkskrant stond afgelopen weekend het schrijnende verhaal van een jonge vrouw (28) uit Den Haag. Zij kampte met suïcidale neigingen en nam in september 2020 een dosis van het zogenaamde ‘middel X’ in, een zelfmoordpoeder dat de Coöperatie Laatste Wil (CLW) aanbeveelt voor zestigplussers die hun leven ‘voltooid’ vinden en de regie over het eigen levenseinde willen behouden. Deze jonge vrouw echter kreeg spijt en belde in paniek 112, maar de toegesnelde hulpdiensten konden haar niet meer redden.
Dit verhaal staat niet op zichzelf, blijkt uit onderzoek van de Volkskrant: het poeder wordt met regelmaat ook gebruikt door dertigers, twintigers en zelfs enkele tieners die het leven beu zijn. De CLW wast intussen de handen in onschuld: zij ‘adviseren’ slechts, maar verstrekken het middel niet zélf. (Onder het motto: ‘Je hebt het niet van mij hoor, maar…’) Wat ze wél verstrekken, zijn standaardformulieren waarin de mensen die het middel slikken daarvoor geheel zelf de verantwoordelijkheid nemen, en dus anderen – inclusief de CLW – vrijwaren van iedere medeplichtigheid.
“Het is niet medemenselijk om mensen te helpen met sterven, het is medemenselijk om mensen te helpen met leven”
Tweet dit! In het huis van de 28-jarige Haagse werd ook zo’n formulier aangetroffen, slechts half ingevuld. Een pijnlijk bewijs voor het feit dat de meeste mensen helemaal niet zo weloverwogen tot zulke definitieve besluiten komen, anders dan de voorstanders van het ‘waardig sterven’ ons willen doen geloven.
Hoe ‘waardig’ men sterft, is overigens ook maar de vraag bij dit poeder – deskundigen spreken van gevallen van een urenlange, tamelijk akelige doodstrijd. Maar dat is steevast het argument: ‘Mensen die echt een einde aan hun leven willen maken, doen dat toch wel, en anders gaan ze dat op gruwelijkere manieren doen.’ Maar die ‘gruwelijkere manieren’ vormen voor een heel substantiële groep mensen wel degelijk een reële drempel. Waarom zou je die willen verlagen?
En wat betreft de ‘mensen die het toch wel doen’: waarom zouden we ons daarbij neer willen leggen? Er zijn wel meer hardnekkige neigingen, aandoeningen, (geestes-)ziekten die we even hardnekkig proberen te bestrijden, gewoon omdat we onze naaste willen helpen en alle kansen willen geven op een beter leven. Om suïcidaliteit dan onbehandelbaar te noemen en een ‘goede dood’ als medicijn voor te stellen, is wel erg cynisch en gemakzuchtig.
Het is hoe dan ook vreselijk wanneer iemand niet meer wil leven, om welke reden ook. In alle gevallen verdient die persoon onze steun, aandacht, zorg, liefde – zelfs al zouden die zaken niet voldoende zijn om diegene van zijn of haar wanhoopsdaad te weerhouden. We doen dat ook: kranten en tv-programma’s over het onderwerp verwijzen steevast naar 113 Zelfmoordpreventie, we hebben een heel systeem opgetuigd met mensen die (even simpel gezegd) zeggen: ‘Doe het niet.’ En dan komt een club als de CLW daar doodleuk achteraan met de opmerking: ‘Maar als je het dan tóch doet, gebruik dan dit poedertje – je hebt dit niet van mij.’
Het is niet medemenselijk om mensen te helpen met sterven, hoe graag zij dat zelf ook willen. Ook dan is het medemenselijk om mensen te helpen met leven.
 | Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 27. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
