Alle ontkerkelijking op een stokje, maar stem deze week de radio af op NPO Klassiek en de kans is groot dat je een Sanctus of een Agnus Dei hoort. Gewoon primetime op een landelijke zender, en niet eens per se bij een confessionele omroep. De Klassieke Top 400 die momenteel wordt uitgezonden bevat traditiegetrouw een opvallend groot aandeel religieuze muziek, die ook door niet-gelovige luisteraars nog altijd zeer gewaardeerd wordt.
Nog zoiets: de afgelopen weken werden er twee prestigieuze prijzen uitgereikt aan oer-katholieke Missen. Cappella Pratensis kreeg de Gramophon Award voor de Renaissancemis Maria zart, Herman Finkers kreeg samen met Holland Baroque en Cappella Amsterdam de Edison Publieksprijs voor zijn Missa Sancti Georgii.
Het zijn terechte onderscheidingen: beide werken zijn van een adembenemende schoonheid, en je vraagt je af wat eerdere generaties katholieken bezielde om dergelijke liturgische monumenten als ‘te ouderwets’ uit de kerken te gaan weren.
Wat de Kerk argeloos aan de straatkant zet, wordt door de seculiere wereld niet zelden weggegrist en afgestoft, om ermee te pronken alsof het haar eigen uitvinding is. Maar er lijkt nu een goede reden om dat terug onze kerken in te halen.
Want hoe populair dergelijke muziek ook is, ook onze politiek staat op het punt het allemaal weer af te danken. We hebben helaas een kabinet dat, heel calvinistisch-Hollands eigenlijk, cultuur als een frivole bijzaak ziet (net als democratische besluitvorming en mensenrechten trouwens). Ondanks de (publieks)prijzen zijn zowel Cappella Pratensis als Holland Baroque gewogen en te ‘elitair’ bevonden voor rijkssubsidie.
Goed, daar kunnen (en mogen) we over mopperen, maar ik wil hier vooral wijzen op de enorme kans die dit onze kerkelijke gemeenschappen biedt. De kracht van de Kerk wereldwijd is dat zij Christus steeds present stelt op de wijze die het beste past bij de concrete behoeften en noden van de mensen ter plaatse. Waar markt en overheid mensen in materiële misère storten, opent de Kerk een gaarkeuken. Waar de hoogste nood is aan goede gezondheidszorg, opent zij een ziekenhuis.
Onze samenleving hier en nu heeft grotendeels andere noden. Onder andere een culturele nood. Want nee, cultuur is geen bijzaak, geen hobby van een handjevol snobs die ook heus wel een concertkaartje kunnen betalen als dat een paar tientjes duurder wordt.
Cultuur is het geheel van vormende woorden, beelden, klanken en gebaren die ons als samenleving richting geven, die de grond omploegen waarop onze waarden kunnen opbloeien, onze medemenselijkheid, onze geleefde principes. Niet voor niets is de katholieke Kerk eeuwenlang de voornaamste opdrachtgever geweest van kunstenaars en componisten.
Niets belemmert ons om dat weer te worden. Bied kerkasiel aan verweesde kunstenaars en componisten. Nodig muziekgezelschappen van formaat uit, laat die oude Missen weer klinken in onze prachtige kerken, waarvoor ze geschreven zijn. Dat lijkt me geen ‘nevenactiviteit’, maar het hart van onze kerkelijk missie in deze cultureel verarmde contreien.
 |
Lees meer!Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
