In de categorie ‘klein leed bij het wereldnieuws’: RTV Utrecht sprak laatst met een ouder echtpaar uit Montfoort dat met de handen in het haar zat omdat Douwe Egberts-spaarpunten niet meer ingeleverd kunnen worden bij de noodlijdende winkelketen Blokker. Vijf miljoen punten spaarden deze mensen al bij elkaar, goed voor 25.000 euro aan producten als waterkokers en koffiezetapparaten, die zij doneerden aan stichtingen, buurtverenigingen en hospices.
Maar hoe moest het nu verder, nu de Blokker aan de rand van de afgrond staat? “Ik heb vannacht een paar uur wakker gelegen, ik weet het gewoon even niet”, aldus de 75-jarige vrouw tegen de lokale nieuwszender.
Misschien dat sommigen zich opwinden over zulke berichten – ofwel omdat ze het ook schandalig vinden van die spaarpunten, ofwel omdat ze deze alledaagse zorgen juist te onnozel voor woorden vinden – maar zelf word ik er juist enorm blij van, om niet te zeggen: zielsgelukkig.
Begrijp me goed, ik wil de zorgen van deze mensen absoluut niet bagatelliseren, maar ik vind het toch een hele geruststelling dat er nog mensen zijn die over zulke dingen wakker liggen. Ik bedoel dat allerminst neerbuigend.
Ik vind het een hele geruststelling dat er nog steeds mensen zijn die al decennialang keurig de zegeltjes van de koffiepakken knippen – koffiepakken die steeds meer mensen (ikzelf ook hoor, geef ik direct toe) achteloos weggooien met zegeltjes en al. Mensen die die zegels netjes in een blik bewaren, op een briefje bijhouden hoeveel punten ze hebben, en daar als ze genoeg hebben bij de Blokker spulletjes voor kopen voor plaatselijke goede doelen. God bless their hearts, zeggen ze in het Engels heel mooi.
En natuurlijk: de teloorgang daarvan kan je soms ook droevig maken. De ironie mag ook wel opgemerkt worden: Blokker was ooit een succesvolle, moderne keten met goedkope huishoudelijke producten, een keten zoals er vele waren in de vorige eeuw, die de kleine winkeliers van weleer verdreven uit de dorpen en binnensteden.
Ook toen mopperde iedereen daarover, maar als puntje bij paaltje kwam kocht men daar de plastic broodtrommels en wegwerpdoekjes toch liever dan bij die dure oude winkels. Zo gaat het nu weer. Dit concern staat kortom aan de wieg van die wegwerpcultuur die nu haar einde inluidt, nu er nog grotere ketens nog goedkopere troep aanbieden.
Maar ondanks dat alsmaar verder afglijdende consumentisme, bestaan er ook nog doodnormale, doodgoeie mensen die zich bekommeren om hun spaarpunten en het kleine goede dat ze daarmee kunnen doen in hun eigen omgeving. Onbeduidend, onbenullig? Welnee, ik geloof oprecht dat dit het soort goedheid is dat onze wereld draaiend houdt, en een dam opwerpt tegen cynisme, egoïsme, verharding en verruwing binnen onze samenleving.
Ik denk dat ik maar weer zegeltjes ga uitknippen van koffiepakken. Het echtpaar uit Montfoort mag ze allemaal hebben van mij.
 |
Lees meer!Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
