Toen God het talent voor gehoorzaamheid uitdeelde, stonden er maar weinig Nederlanders vooraan in de rij. Wat wij wél goed kunnen: ja knikken en nee doen, of het net allemaal zo draaien dat we toch gewoon ons eigen gang kunnen gaan. Ik geloof niet dat ik dat per se een verkeerde zaak vind. Een zekere mate van beleefde eigenwijsheid siert de mens. Koppigheid met een serene glimlach tekent een volwassen karakter.
Maar, zoals met alles in het leven: het blijft een subtiele evenwichtskunst. Koppigheid kan ook doorslaan in stugheid, en dan maakt de serene glimlach al snel plaats voor een verbeten trek om de mondhoek. Er bestaat maar een dunne grens tussen eigenwijsheid en onuitstaanbaar egoïsme, betweterigheid, gemakzucht. Dan wordt men halsstarrig als het morrende Godsvolk in de woestijn.
“De helaas zo laag gewaardeerde deugd van de gehoorzaamheid is een uiting van bescheidenheid en innerlijke vrijheid”
Tweet dit!
Ik betrap mezelf op een koppige eigenwijsheid in gesprekken over de wederom verlengde lockdown. Zo veel mensen lijken het allemaal beter te weten, en blijken ook nog eens viroloog, immunoloog, macro-econoom en beleidsmaker ineen te zijn. Over zulke uiteenlopende talenten en deskundigheden beschik ik persoonlijk niet, dus ik haak dan af. Ik word, omdat ik nu eenmaal niet tot een betere reactie in staat ben, korzelig en kortaf, in de vaak ijdele hoop dat mijn gesprekspartner de hint opvangt en het gesprek op luchtigere thema’s brengt. Ook toen God het talent voor het opvangen van subtiele hints uitdeelde, stonden wij Nederlanders niet vooraan.
Misschien ben ik ook koppig, egoïstisch en gemakzuchtig wanneer ik mij niet bezig wil houden met oeverloze discussies over nut of noodzaak van een lockdown. Maar die helaas zo laag gewaardeerde deugd van de gehoorzaamheid, is wat mij betreft ook een uiting van bescheidenheid en innerlijke vrijheid. Bescheidenheid, omdat die uitgaat van de hartgrondige erkenning van het feit dat ik niet alles kan weten, niet alles kan doorgronden. En dat dat ook niet hoeft – dat schenkt die innerlijke vrijheid.
Dat is geen kwestie van je verstand of geweten uitschakelen, maar wel van het gezond houden van dat verstand. (Helaas is die term inmiddels ook besmet; onder het mom van ‘gezond verstand’ wordt heel wat ongezonde betweterigheid de wereld in geslingerd.) Er is, juist ook vanuit katholiek perspectief, echt wel het nodige af te dingen op die hedendaagse neiging om het ‘eigen oordeel’ tot hoogste of zelfs enige morele autoriteit te bombarderen.
Dat het juist onder sommige zichzelf ‘traditioneel’ noemende katholieken tegenwoordig bon ton lijkt te zijn om dat eigen oordeel heel koppig boven het gezag van paus en bisschoppen te stellen, is daarom op z’n zachtst gezegd eigenaardig. Of dat ze, al-te-menselijk en dus ook al-te-katholiek, ja zeggen maar nee doen. Heus, wij accepteren het als de Kerk zegt dat Maria niet aan Ida Peerdeman is verschenen, maar wij blijven wel precies doen wat wij altijd al deden, want dat heeft Maria zelf gevraagd aan Ida Peerdeman (zie ook onze analyse van deze kwestie in KN deze week).
Gehoorzaamheid is ook een kwestie van loskomen van die halsstarrige gehechtheid aan ons eigen oordeel, dat – laten we wel wezen – nooit onfeilbaar is.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 2 van 2021. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier een gratis proefpakket aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
