Komt het door de nieuwsluwe zomerperiode dat we nog even met z’n allen opkijken van wéér een kerkelijk misbruikschandaal?

Of is het waar wat vaticanist John Allen schreef op Crux, dat “paus Franciscus geschiedenis schreef” door het ontslag van kardinaal Theodore McCarrick te aanvaarden? Voor het eerst immers zag een kardinaal zich gedwongen zijn rode hoed in te leveren vanwege aantijgingen van seksueel misbruik.

Verschuiving van aandacht

Of het predicaat ‘historisch’ terecht is, is aan de historici van later en niet aan journalisten van nu. Maar wij vinden het in elk geval ook belangrijk genoeg om uitgebreid stil te staan bij de verschuiving van de aandacht van de lagere naar de hogere geestelijkheid als het gaat om seksueel misbruik of het toedekken ervan.

Vorige week deden we dat al in een achtergrondartikel over zich opstapelende misbruikschandalen rond bisschoppen (zie KN 30), deze week voegen we daar analyses van Jan Peeters en Marta Petrosillo plus een opinie van theologe Pia de ­Solenni aan toe.

Akelig bekend

We vinden dat belangrijk, in weerwil van de ‘misbruikmoeheid’ die zowel binnen als buiten kerkelijke kringen waar te nemen is. Het gevoel van: we wéten het nu wel, en er is toch ook veel goeds binnen de Kerk en ook rottigheid daarbuiten te vinden?

Zeker, in het kader van dat laatste hoeven we maar te wijzen op het onderzoek van het Britse parlement dat eerder deze week naar buiten kwam, waaruit blijkt dat seksueel misbruik bij humanitaire organisaties structureel is en nauwelijks aangepakt wordt. Er heerst daar een “cultuur van ontkenning” en daders worden doodleuk overgeplaatst naar elders – klinkt akelig bekend in de oren, nietwaar?

Aandacht niet laten verslappen

Juist daarom moet onze aandacht voor misbruik door geestelijken nu niet verslappen. Je kunt het terecht of onterecht vinden dat de Kerk altijd kop van jut is geweest in de media-aandacht voor misbruik, maar nu biedt dat katholieken de kans om de wereld te tonen dat de aanpak ervan ons menens is. Daarmee zou de Kerk nog íets van haar morele zeggingskracht kunnen terugwinnen.

In een vlijmscherpe column in The New York Times merkte de katholieke commentator Ross Douthat op dat precies daarin de oorzaak gezocht moet worden voor het feit dat seculiere media momenteel zo lauw zijn over katholieke misbruikzaken. Bisschoppen en kardinalen worden vooral beschermd tegen opdringerig media-onderzoek, aldus Douthat, “door hun eigen toenemende onbelangrijkheid”.

Nu is het tijd om door te pakken. Voor kerkleiders om zonder zichzelf te sparen moreel leiderschap te tonen. En voor ons als katholiek medium om er, hoe impopulair ook, tóch over te blijven schrijven.