Wonderen, zo zegt bisschop Harrie Smeets in onze paaseditie van Katholiek Nieuwsblad, die “mag je niet uitsluiten, maar je mag er ook niet op rekenen”. Nuchtere woorden van een diepgelovig man die zijn ongeneeslijke ziekte manmoedig draagt.

Op welke wonderen hopen wij?

Kunnen wij het hem nazeggen? Welke wonderen hopen wij te zien in ons leven? Vrede in Oekraïne, of toch op z’n minst het paasbestand waarvoor paus Franciscus met de moed der wanhoop pleitte? Dat de wapens zwijgen, de prijzen dalen en er nu eindelijk een zorgeloze lente aanbreekt na twee jaren pandemie?

Ik moest bij de berustende woorden van Smeets denken aan het diametraal tegenovergestelde optreden van Herodes in het passieverhaal. Die reageerde, zo lezen we in het Lucas-evangelie, “verheugd” toen Jezus voor hem verscheen, want hij had alle verhalen over diens wonderen gehoord en wilde het nu wel eens met eigen ogen zien.

Oprechte gelovige

Hij rekende wél op een wonder, en werd natuurlijk bitter teleurgesteld, maar zullen we eerst even constateren dat Herodes op het eerste gezicht een oprechte gelovige leek? Hij verheugde zich over de ontmoeting met Jezus Christus en geloofde stellig dat Hij wonderen kon doen – er zijn voldoende keurige christenen die het Herodes niet na zullen zeggen.

Maar juist tegen hem zwijgt Jezus. Wie op het wonder rekent, krijgt geen antwoord, moet het maar doen met een raadselachtig stilzwijgen.

Sleutelervaring

Ook dat is een religieuze sleutelervaring: wie heeft nooit het gevoel gehad dat z’n beden niet ver- of zelfs gehoord werden, wie heeft zich nooit afgevraagd waarom de goede God niet wat duidelijker antwoord geeft wanneer wij Hem iets vragen? Wij zijn de kinderen van een Vader die spreekt door te zwijgen, en wij hebben denk ik allemaal een trotse Herodes in ons die juist dan niet wil luisteren.

Ik sluit niet uit, maar reken er niet op dat de wapens zwijgen met Pasen, of dat de kopzorgen over prijsstijgingen en virussen en andere ellende zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Vermoedelijk blijft het ons leven lang Stille Zaterdag, dat niemandsland tussen vrees en hoop. Pasen is geen ‘eind goed, al goed’, geen ‘en zij leefden nog lang en gelukkig’. Het is de triomf van het leven, maar welk leven is zonder moeilijkheden?

Geen groots wonder

Wij vinden daarin steeds opnieuw de kracht om op te staan. Dat hoeft geen grootse verrijzenis te zijn, ons kleine dagelijkse opstaan is genoeg. Ook weer zoals Harrie Smeets. De fotograaf vertelde me dat de bisschop, die we het afgelopen jaar eigenlijk steevast in zijn rolstoel zagen, voor het interview in onze krant graag staand geportretteerd werd. Al kostte het hem de nodige moeite, hij stond zonder hulp op. Misschien is dat niet het spectaculaire wonder waar de Herodes in ons op gehoopt had, maar een wonder is het niettemin.

Namens heel het team van Katholiek Nieuwsblad wens ik u een zalig Pasen!