In Congo vreest een kardinaal voor zijn leven, nu het geweld zich almaar uitbreidt en de president maar niet opstapt, hoewel de Kerk hem er steeds op wijst dat hij dat volgens de grondwet al lang had moeten doen. In Nicaragua beticht de president de Kerk ervan een coup te beramen omdat zij opkomt voor het volk, dat ten koste van honderden doden demonstreert voor meer democratie.
In Venezuela proberen de bisschoppen bij te dragen aan een proces van verzoening, terwijl de caritas doet wat ze kan om de gevolgen van rampzalig economisch beleid te verzachten. In Syrië (zie KN 10 en 29) blijven zusters hardnekkig op hun post, ook, of beter, juíst in een bloedige crisis, en dienen ze hun naasten met gebed en concrete hulp.
In Vietnam nemen katholieke leken mede het voortouw in de strijd tegen wat zij zien als de uitverkoop van hun land, terwijl Nigeriaanse bisschoppen hun president voorhouden: bescherm je volk of stap op (zie KN 22). Intussen zijn er in de Gazastrook nog welgeteld duizend christenen over, onder wie 138 katholieken – maar de vijf christelijke scholen (waarvan drie katholiek) hebben drieduizend leerlingen.
Zeker, elke crisis kent zijn eigen oorzaken, dynamiek en mogelijke wegen naar een oplossing. Maar er zijn ook overeenkomsten: de hardnekkigheid waarmee katholieken ter plaatse – geestelijken én leken – weigeren op te geven en te vertrekken. De hardnekkigheid waarmee ze blijven opkomen voor de menselijke waardigheid, voor levensomstandigheden die daarmee overeenstemmen, voor verzoening in soms hopeloos lijkende situaties.
De hardnekkigheid ook, waarmee ze dat doen tegen (dreigend) geweld in, bereid om offers te brengen. Én, helaas, de hardnekkigheid waarmee westerse media soms voorbijgaan aan de positieve rol van katholieken en de Kerk in deze conflicten; alsof we collectief verleerd zijn om in positieve termen te denken over de maatschappelijke bijdrage van christenen.
Aan dat laatste zijn we als westerse katholieken inmiddels wel gewend. Maar geldt dat ook voor de eerste drie? Zijn we bereid ons desondanks maatschappelijk in te zetten, heel concreet in onze eigen omgeving en op onze eigen werkvloer? En zijn we bereid dat te blijven doen, ook als het offers vraagt, al dan niet omdat we the powers that be in woord en daad tegen de haren in strijken?
Het katholieke denken over hoe je de maatschappij moet inrichten, is niet alleen goed voor katholieken; het is goed voor de hele samenleving en voor ieder lid daarvan. De sociale leer is wel ‘het best bewaarde geheim’ van de Kerk genoemd. Hoog tijd om dat verder te ontsluieren, zoals onze medekatholieken wereldwijd ons het voordoen. Het zal ons als gerechtigheid worden aangerekend.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
