“Ik had beter moeten opletten, toen het nog licht was”, zo verzucht de kerstengel in het beroemde sprookje van Godfried Bomans, wanneer zij na een kerstfeest van een enkele avond (“maar voor een Kerstengel is dat een eeuwigheid, dat begrijp je wel”) wordt opgeborgen op zolder. Een tragisch kerstornament in quarantaine…
Hoewel het sprookje vlak na de Tweede Wereldoorlog voor het eerst gepubliceerd werd, is het dit jaar actueler dan ooit.
Ach, wat lijkt Kerstmis 2019 opeens lang geleden; we hadden nog niet van corona gehoord, hooguit maakten we ons zorgen of er nog een zitplaats was tijdens de Kerstnachtmis. Nu is het maar de vraag of we überhaupt naar de kerk kunnen met kerst.
Net als Bomans’ kerstengel zagen wij onze situatie steeds een stapje somberder worden. Als zij van de zolder in het kolenhok belandt, mijmert de engel over hoe heerlijk licht het op zolder was, en dat zij zich dat te weinig gerealiseerd had. Als ze daarna in de vuilnisemmer belandt, idealiseert ze het kolenhok.
Ach, toen we nog met honderd mensen naar de kerk mochten, voor de zomer, hoe goed hadden we het toen! We troostten ons destijds nog met de onnozele gedachte dat het voor Kerstmis allemaal weer voorbij zou zijn, en vergaten dankbaar te zijn met wat we toen hadden…
Zoals die arme kerstengel turen wij voortdurend naar lichtpuntjes, al is het maar van flauw avondlicht tussen de kieren van het hout. En heus, die vinden we ook steeds, hoe donker het verder ook is.
In de dubbeldikke kersteditie van dit jaar hebben wij geprobeerd wat van die lichtpuntjes te tonen; bijvoorbeeld in een bijzonder roepingsverhaal als dat van de blinde priester Bert Glorie, of in kleine daden van naastenliefde en medemenselijkheid die we in deze coronatijd ook zagen en natuurlijk in het slotdeel van de mooie reeks van Cees Baan over alledaagse kerstengelen.
Je kunt zeggen: dat is allemaal mooi en aardig, maar het getuigt van weinig realiteitszin als je niet ook het duister om je heen ziet – ziekte, verval, ellende, onenigheid… Natuurlijk. En met de kerstengel van Bomans loopt het ook niet goed af; uiteindelijk kwijnt ze weg met de dorre bladeren in de tuin.
Maar, zo lezen we aan het slot van dat verhaal, “er was geen bitterheid in haar”. Dat kwam omdat zij even daarvoor een andere engel had gezien, in de nok van de kerststal, die zo’n zelfde lint in handen had als zij. En eindelijk kon zij lezen wat daarop stond: “Glorie aan God en vrede op aarde aan de mensen van goede wil.”
De gedachte dat zij een Boodschap in handen heeft, troost haar definitief. “Welke ongelukken mij ook zullen overkomen, ik heb mijn schat bij mij en niemand kan mij die ontnemen.”
Dat dat besef bij ons allemaal doordringt tijdens het aanstaande, zo ongewone kerstfeest, dat wens ik iedereen toe.
Namens alle medewerkers van Katholiek Nieuwsblad: een zalig en gezegend Kerstmis en een gezond en voorspoedig 2021!
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
