De wereld is niet opgedeeld in principiële en pragmatische mensen, in mensen ‘van de letter’ en mensen ‘van de geest’. Ik denk dat er maar weinig mensen bestaan die altijd alleen maar principieel zijn, en nog minder mensen die dat nooit zijn. Beide zeldzame menstypes hebben volgens mij ook een hoogst onaangenaam leven.
Veruit de meeste mensen zijn selectief principieel. Dat is één van de vele lessen die het malle jaar 2020 ons geleerd heeft (zo we het niet al wisten).
Ik ken mensen die je gerust farizeïsch kunt noemen in het naleven van alle coronaregels, maar die toch omstandig begonnen uit te leggen waarom Kerstmis vieren in een groter gezelschap echt wel moet kunnen.
Aan de andere kant ken ik mensen die het allemaal maar flauwekul vinden, of zelfs principieel tegen de maatregelen zijn, maar die ik toch braaf bemondkapt hun winkelwagentje vooruit zie duwen.
Ik ben de laatste om die opstelling hypocriet te noemen. Ik ben zelf ook selectief principieel. Niets is zo hypocriet als het verwijt van hypocrisie. Niet dat de ander zich niet aan z’n eigen principes houdt, stoort ons, maar dat die ander daarbij andere keuzes maakt dan wijzelf, andere prioriteiten stelt.
Iemand die toch al niet hield van de toeters en bellen van Kerstmis, of het geknal van Oud en Nieuw, kan gemakkelijk principieel lijken wanneer hij zich keurig houdt aan het vuurwerkverbod of de kerstbeperkingen.
“Ik deel niet de kritiek die sommigen hebben op de Nederlandse bisschoppen, dat die te weinig principieel zijn wat betreft de coronamaatregelen”
Tweet dit!
Niet de dingen waarover we principieel doen, zetten ons op het spoor van onze eigenlijke, diepere principes, maar juist de dingen waarover we pragmatisch doen. Als we bereid zijn om voor het kerstfeest een uitzondering te maken op de beperkingen waar we zelf achter staan, betekent dat bovenal dat er dingen bestaan die we belangrijker vinden dan de volksgezondheid.
Zeker, het is niet gezegd dat dat alleen maar nobele dingen zijn – het samenzijn met dierbaren, het stilstaan bij de geboorte van onze Heiland. Maar het is ook te cynisch om te denken dat het mensen alleen maar om die overdadige kerstdis te doen is.
We snakken allemaal naar betekenisvol contact. Dat we daarvoor desnoods onze principes laten varen, betekent niet dat we te weinig principieel zijn, maar dat contact het hogere principe is. Aan kerken de uitdaging om daar in deze adventstijd op een pragmatische manier aan tegemoet te komen.
In het huidige politieke getouwtrek om het kerstfeest staat de Kerk vaak lijnrecht tegenover de overheid. Soms, zoals in Frankrijk en de VS, tot in de rechtbank aan toe. Men beroept zich op de principes; godsdienstvrijheid, het recht om samen te komen, recht op de sacramenten. En dat is goed, begrijp me niet verkeerd, voor die principes moeten we opkomen.
Maar ik deel niet de kritiek die sommigen hebben op de Nederlandse bisschoppen, dat die te weinig principieel zijn, te meegaand wat betreft de coronamaatregelen. Zolang dat ruimte schept om op creatieve nieuwe manieren vorm te geven aan een betekenisvolle advent- en kersttijd, mag ook de Kerk best selectief principieel zijn.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
