<

Geef om katholieke journalistiek

doneer
image
Commentaar

Waarom zouden wij onze stem toevoegen aan het Europese parochiekoor?

Anton de Wit 4 juni 2024

Europa, zo zei de katholieke filosoof Romano Guardini ooit, is de geschiedkundige grootheid die op beslissende wijze door de gestalte van Christus gevormd is.

Veelstemmig

Hij bedoelde dat zeker niet exclusief, zoals het slag politici dat vooral graag een beroep doet op “onze joods-christelijke cultuur” om anderen uit te sluiten. Maar juist inclusief, want het christendom is nu juist wezenlijk een godsdienst van de veelstemmigheid, zo wist Guardini ook, van het zich effectief kunnen verhouden tot een veelheid van opvattingen en culturen. Zo werd ook Europa tot de culturele en ideologische potpourri die het vandaag is, niet ondanks maar dankzij het christendom.

En stellen we ons bij die veelstemmigheid vooral geen gevleugeld engelenkoor voor dat altijd in hemelse harmonie God de lof toezingt. Europese politiek is dan toch eerder een parochiekoor van goedbedoelende, maar niet altijd zuiver zingende amateurs. Menselijke veelstemmigheid bestaat niet zonder wanklank, zonder dissonanten, valse noten.

Bureaucratische moloch

Waarom zouden we daar dan toch onze stem aan toevoegen? Heeft het wel zin? In de beleving van veel mensen is Europa ver weg, een bureaucratische moloch die zich verschanst heeft in Brussel en zich via een veelheid van onbegrijpelijke regels met de ingrediënten van onze rookworsten bemoeit. Anti-Europese partijen maken er ook bij deze Europese verkiezingen weer dankbaar gebruik van.

image
Een zitting van het Europarlement. Foto: Europees Parlement

Maar achter dat sentiment schuilt vaak niet eens zozeer echte kritiek, maar vooral lauwe onverschilligheid: we weten eigenlijk niet zo goed waar Europa goed voor is, en misschien willen we het ook niet eens weten.

Bedroevend laag

Met name in Nederland lijkt die houding heel sterk. Van de zes landen die in 1958 aan de wieg stonden van de Europese Unie (België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland), is de opkomst in Nederland bij de Europese verkiezingen altijd veruit de laagste geweest.

“Misschien begint onverschilligheid voor Europa wel met de onverschilligheid voor 'de gestalte van Christus' waarover Guardini sprak”

Zeker, in bijvoorbeeld België geldt stemplicht, dus het is niet helemaal te vergelijken. Maar toch, de Nederlandse opkomstcijfers zijn eigenlijk beschamend: nog 58 procent in 1979, met 30 procent een historisch dieptepunt in 1999, en in 2019 een nog altijd schamele 42 procent.

Beter naar binnen

Is het toeval dat Nederland ook het meest geseculariseerde land is van die zes? Misschien begint onverschilligheid voor Europa wel met de onverschilligheid voor “de gestalte van Christus” waarover Guardini sprak…

https://www.kn.nl/europa

Als we buiten de kerk staan en er slechts wat flarden van opvangen in het voorbijgaan, klinkt dat valse parochiekoor altijd nóg valser. Dan kun je echt beter naar binnen gaan en je erin onderdompelen. En beter nog: zelf meezingen, al is het met onvaste stem. Participeren. Je wordt er vanzelf milder van, want je snapt: al klinkt het soms vals, het is maar goed dat dit koor er is.

Lees meer!

Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad  van deze week.

Een traditie van eeuwen tegenover de waan van de dag

In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.

Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.

Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.