Een katholieke basisschool in Zuid-Limburg die net weer open was, moest afgelopen week de kinderen alweer naar huis sturen omdat enkele leerkrachten besmet bleken met het coronavirus. En in Duitsland bleek een kerkdienst van een baptistengemeente – ondanks dat die zich naar eigen zeggen keurig aan de voorschriften hield – een besmettingshaard met ruim 40 zieken tot gevolg.
Zomaar enkele nieuwsberichten die duidelijk maken: we zijn er nog niet. Met Hemelvaart stroomden de parken en stranden nog vol, door een combinatie van zonnig weer en even zonnige berichten over de aanstaande versoepeling van de lockdown. Nu, tegen Pinksteren, moet dat optimisme alweer enigszins worden getemperd.
Het was toch zo mooi geweest: Pinksteren, het feest waarop de apostelen begeesterd uit hun bange quarantaine braken en de deuren opengooiden… Ja, nu gaan na Pinksteren de kerkdeuren inderdaad wel op een kier, maar toch zonder de bravoure en geestdrift van dat eerste Pinksterfeest. De Heilige Geest moet zich de komende tijd nog aan strikte protocollen en hygiënemaatregelen houden (zie ook KN 22).
Toch: als Paulus in zijn Galatenbrief schrijft over de ‘vruchten van de Geest’, noemt hij onder andere ‘geduld’, ‘vertrouwen’ en ‘zelfbeheersing’. We hoeven niet te juichen over de maatregelen die kennelijk nodig zijn om in een kerk samen te komen in de post-coronatijd, we mogen best kritisch zijn over de protocollen die de bisschoppen daarvoor hebben uitgevaardigd, maar uiteindelijk moeten we er toch met geduld, vertrouwen en zelfbeheersing het beste van maken.
“Na Pinksteren gaan de kerkdeuren op een kier, maar toch zonder de bravoure en geestdrift van dat eerste Pinksterfeest”
Tweet dit!
In vele toonaarden klonken de voorbije weken klachten over de kerkleiding, soms redelijk en begrijpelijk, soms bitter en weinig barmhartig. In de meest ongezouten kritieken werd het voorgesteld alsof de maatregelen uit onwil of zelfs kwade wil voort zouden komen, alsof de bisschoppen – en de bisschop van Rome voorop – ons willens en wetens de sacramenten ontzeggen.
Zelfs krankzinnige samenzweringstheorieën werden daarbij niet geschuwd. Sowieso winnen die sinds de coronacrisis aan populariteit, maar je zou hopen dat katholieken wat vaker voldoende gelovig vertrouwen en gezond verstand zouden tonen om zich verre te houden van dergelijk geestelijk vergif. Zulke stemmingmakerij voedt slechts de Babylonische verwarring die het bijbelse contrapunt vormt van het Pinksterfeest.
We zijn er nog niet. Het is ontnuchterend om te moeten constateren, nu we allemaal zo verlangen naar een terugkeer naar het ‘normale leven’. Weg uit de bedompte bovenkamer, de deuren weer wagenwijd open zonder enig voorbehoud of knellend protocol, blakend van zelfvertrouwen en hernieuwde geestdrift: zo hadden we ons dit Pinksteren liever voorgesteld. Maar het zou hoogmoed zijn, onbesuisd, onverstandig.
Geduld, vertrouwen, zelfbeheersing. Dat zijn juist nu de kerndeugden waar we om vragen, wanneer we ons Veni Sancte Spiritus, Kom Heilige Geest, aanheffen.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
